Λιβύη-Η.Π.Α.|Ρωσία-Φιλιππίνες
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στη "Νέα Λιβύη" έχει "προκύψει" ότι στις συνεχιζόμενες
"νέες"
πολύνεκρες μάχες μεταξύ "ταξιαρχιών|μεραρχιών"-που "πρόσκεινται"
στις
"κυβερνήσεις αυτής"-για το μοίρασμα της λείας που έχει απομείνει
στην
"απελευθερωμένη χώρα",ο(γνωστός μας) "κοσμικός πολέμαρχος"
Χαφτάρ
έχει και αυτός,"αίφνης",την "στήριξη" μερίδας των "Σαλαφιστών"
οι
οποίοι εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο τον "ανταγωνισμό τους"
προς
τις(γνωστές μας) "πολιτοφυλακές" από την(καλά τώρα) Μισράτα
που
"συντάσσονται" με τους "αντιπάλους" του "κοσμικού στρατηγού"
(Βλέπε
το άρθρο του "Al-Monitor",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Libya Salafists fight alongside "secular" Hifter"),
στα
των "σχέσεων" Η.Π.Α. και "ισχυρής" Ρωσίας η χτεσινή συνάντηση
του
Πόμπεο με τους Λαβρόφ και Πούτιν και
το
"πολύ καλό κλίμα"που επικράτησε
(Βλέπε
το "South China Morning Post" της 15ης Μαϊου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"It s time to reinforce US-Russia ties,Putin tells Pompeo"),
στέλνει
βέβαια το "μήνυμα"1 στους "συμμάχους των" αρχόντων
του
Κρεμλίνου που αυτή την στιγμή στριμώχνονται από τους Αμερικανούς-
όπως
λ.χ. τους άρχοντες του Πεκίνου και το καθεστώς των μουλάδων
στην
Τεχεράνη,για να μην μιλήσουμε για το Chavismo
που
διαχειρίζεται "δημοκρατικά"(?) και πρώην τάχα "φιλολαϊκά"
το
αστικό κράτος στην "Μπολιβαριανή" Βενεζουέλα-πως η Μόσχα
δεν
έχει το παραμικρό πρόβλημα να τους αδειάσει εάν αυτό της επιτρέψει
να
μειώσει,έστω και προσωρινά,την πίεση σε βάρος της,
με
ότι αυτό συνεπάγεται.
Στις
"δημοκρατικές μεταβατικές" Φιλιππίνες τώρα έχει "προκύψει"
ότι
στις "ελεύθερες" εκλογές για την Γερουσία και πολλές θέσεις
στην
"τοπική αυτό|διοίκηση" που έγιναν εσχάτως "εκεί"-με απολογισμό
20
νεκρούς "πολίτες"(τουλάχιστον) και δεκάδες τραυματίες ομοίως
στο
σχετικό πιστολίδι μεταξύ τραμπούκων
των
"τοπικών ηγεμονικών οικογενειών" που τις "συνόδευσαν"-
οι
υποστηρικτές του(γνωστού
μας)
ακροδεξιού|φασιστοειδούς "ετερόδοξου" προέδρου Ντουτέρτε
είχαν,
όπως όλα δείχνουν,μία πολύ μεγάλη(και ενδεχομένως "χωρίς προηγούμενο")
επιτυχία
ως προς τα χαρτιά που πετάχτηκαν υπέρ τους στην κάλπη
στην
διάρκεια της σχετικής τελετουργίας
(Βλέπε
το άρθρο της "Guardian",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Philippines voters back Duterte and his drug war as he closes in on midterm victory")
ενώ
βλέπαμε σε έτερες πηγές ότι σφυγμομετρήσεις δίνουν την δημοτικότητα
του
στο 81%(!!!),με την εξήγηση του "αινιγματικού φαινομένου" να βρίσκεται
στο
ότι προφανώς δίνει στον "λαό" ένα μέρος από αυτά που θέλει.
Δηλαδή,
καθώς ούτε μπορεί ούτε θέλει να τον απαλλάξει
(τον
"λαό" δηλαδή) από
την
εκμετάλλευση και την καταπίεση που υφίσταται
του
"προσφέρει"(για την ακρίβεια στην πλειοψηφία του)
σε
"αντιστάθμισμα" την πραγματικότητα(και όχι την αυταπάτη)
της
υπεροχής απέναντι σε μερίδα του υποτελούς πληθυσμού
(λ.χ.
τους "εγκληματίες" και όσους "παρεκκλίνουν" και τους "εχθρούς" γενικότερα)
την
οποία υποβαθμίζει συστηματικά
(με
τον τρόπο που διαχειρίζεται το αστικό κράτος)
έτσι
ανεβάζοντας de facto τους υπόλοιπους "απλούς" ανθρώπους
στην
"κοινωνική ιεραρχία"-
που
ως "διαδικασία" δεν είναι καθόλου,μα καθόλου "ωραία",
πλην
όμως "δουλεύει" μία χαρά 2-
για
την διατήρηση της ταξικής "κοινωνίας"- στην "εποχή μας"3
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Όπου,
προφανώς δεν υπήρξε μεταξύ Πόμπεο και "ισχυρών" Ρώσων
η
παραμικρή "συγκεκριμένη συμφωνία"-καθώς δεν "έπαιζε"
να
γίνει οτιδήποτε τέτοιο στο πραγματικό-
αλλά
απλώς η δημιουργία του δέοντος επικοινωνιακού "κλίματος"
που
βόλευε και τις δύο άνισης ισχύος ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,
τους
μεν Αμερικανούς για τους σκοπούς της "εξωτερικής" τους πολιτικής
τους
δε Ρώσους για να "υποδηλωθεί" στα "εσωτερικά ακροατήρια"
πως
"πλέον" οι "Αμερικανοί μας παίρνουν στα σοβαρά"-υποτίθεται.
2)Το
για πόσο καιρό μπορεί να "δουλέψει" μία τέτοια "διαδικασία"
η
απάντηση είναι-
από
την πλευρά του μη-"φυσικού" Επαναστατικού Μαρξισμού
και
όχι "άλλη" βέβαια-
πως
μπορεί να "δουλέψει"
όσο
η εκτίμηση κόστους|οφέλους
(η
οποία σαφώς και επηρεάζεται
από
το τέλειο στρατηγικό κενό)
των
"εμπλεκόμενων" από κάτω το επιτρέπει
και
αυτό είναι όλο.
3)Όπου,
στην(γνωστή μας) Μπουρκίνα Φάσο-στην "Μαύρη" Αφρική-
έχει
"προκύψει" ότι,"εκ νέου",
οι
"φανατικοί Μουσουλμάνοι τρομοκράτες" επιτέθηκαν
σε
εκκλησία και σκότωσαν 4 "Χριστιανούς πολίτες"
(Βλέπε
το άρθρο του "Reuters",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Four Catholics killed in another Burkina Faso church attack").
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στη "Νέα Λιβύη" έχει "προκύψει" ότι στις συνεχιζόμενες
"νέες"
πολύνεκρες μάχες μεταξύ "ταξιαρχιών|μεραρχιών"-που "πρόσκεινται"
στις
"κυβερνήσεις αυτής"-για το μοίρασμα της λείας που έχει απομείνει
στην
"απελευθερωμένη χώρα",ο(γνωστός μας) "κοσμικός πολέμαρχος"
Χαφτάρ
έχει και αυτός,"αίφνης",την "στήριξη" μερίδας των "Σαλαφιστών"
οι
οποίοι εκδηλώνουν με αυτό τον τρόπο τον "ανταγωνισμό τους"
προς
τις(γνωστές μας) "πολιτοφυλακές" από την(καλά τώρα) Μισράτα
που
"συντάσσονται" με τους "αντιπάλους" του "κοσμικού στρατηγού"
(Βλέπε
το άρθρο του "Al-Monitor",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Libya Salafists fight alongside "secular" Hifter"),
στα
των "σχέσεων" Η.Π.Α. και "ισχυρής" Ρωσίας η χτεσινή συνάντηση
του
Πόμπεο με τους Λαβρόφ και Πούτιν και
το
"πολύ καλό κλίμα"που επικράτησε
(Βλέπε
το "South China Morning Post" της 15ης Μαϊου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"It s time to reinforce US-Russia ties,Putin tells Pompeo"),
στέλνει
βέβαια το "μήνυμα"1 στους "συμμάχους των" αρχόντων
του
Κρεμλίνου που αυτή την στιγμή στριμώχνονται από τους Αμερικανούς-
όπως
λ.χ. τους άρχοντες του Πεκίνου και το καθεστώς των μουλάδων
στην
Τεχεράνη,για να μην μιλήσουμε για το Chavismo
που
διαχειρίζεται "δημοκρατικά"(?) και πρώην τάχα "φιλολαϊκά"
το
αστικό κράτος στην "Μπολιβαριανή" Βενεζουέλα-πως η Μόσχα
δεν
έχει το παραμικρό πρόβλημα να τους αδειάσει εάν αυτό της επιτρέψει
να
μειώσει,έστω και προσωρινά,την πίεση σε βάρος της,
με
ότι αυτό συνεπάγεται.
Στις
"δημοκρατικές μεταβατικές" Φιλιππίνες τώρα έχει "προκύψει"
ότι
στις "ελεύθερες" εκλογές για την Γερουσία και πολλές θέσεις
στην
"τοπική αυτό|διοίκηση" που έγιναν εσχάτως "εκεί"-με απολογισμό
20
νεκρούς "πολίτες"(τουλάχιστον) και δεκάδες τραυματίες ομοίως
στο
σχετικό πιστολίδι μεταξύ τραμπούκων
των
"τοπικών ηγεμονικών οικογενειών" που τις "συνόδευσαν"-
οι
υποστηρικτές του(γνωστού
μας)
ακροδεξιού|φασιστοειδούς "ετερόδοξου" προέδρου Ντουτέρτε
είχαν,
όπως όλα δείχνουν,μία πολύ μεγάλη(και ενδεχομένως "χωρίς προηγούμενο")
επιτυχία
ως προς τα χαρτιά που πετάχτηκαν υπέρ τους στην κάλπη
στην
διάρκεια της σχετικής τελετουργίας
(Βλέπε
το άρθρο της "Guardian",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Philippines voters back Duterte and his drug war as he closes in on midterm victory")
ενώ
βλέπαμε σε έτερες πηγές ότι σφυγμομετρήσεις δίνουν την δημοτικότητα
του
στο 81%(!!!),με την εξήγηση του "αινιγματικού φαινομένου" να βρίσκεται
στο
ότι προφανώς δίνει στον "λαό" ένα μέρος από αυτά που θέλει.
Δηλαδή,
καθώς ούτε μπορεί ούτε θέλει να τον απαλλάξει
(τον
"λαό" δηλαδή) από
την
εκμετάλλευση και την καταπίεση που υφίσταται
του
"προσφέρει"(για την ακρίβεια στην πλειοψηφία του)
σε
"αντιστάθμισμα" την πραγματικότητα(και όχι την αυταπάτη)
της
υπεροχής απέναντι σε μερίδα του υποτελούς πληθυσμού
(λ.χ.
τους "εγκληματίες" και όσους "παρεκκλίνουν" και τους "εχθρούς" γενικότερα)
την
οποία υποβαθμίζει συστηματικά
(με
τον τρόπο που διαχειρίζεται το αστικό κράτος)
έτσι
ανεβάζοντας de facto τους υπόλοιπους "απλούς" ανθρώπους
στην
"κοινωνική ιεραρχία"-
που
ως "διαδικασία" δεν είναι καθόλου,μα καθόλου "ωραία",
πλην
όμως "δουλεύει" μία χαρά 2-
για
την διατήρηση της ταξικής "κοινωνίας"- στην "εποχή μας"3
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Όπου,
προφανώς δεν υπήρξε μεταξύ Πόμπεο και "ισχυρών" Ρώσων
η
παραμικρή "συγκεκριμένη συμφωνία"-καθώς δεν "έπαιζε"
να
γίνει οτιδήποτε τέτοιο στο πραγματικό-
αλλά
απλώς η δημιουργία του δέοντος επικοινωνιακού "κλίματος"
που
βόλευε και τις δύο άνισης ισχύος ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,
τους
μεν Αμερικανούς για τους σκοπούς της "εξωτερικής" τους πολιτικής
τους
δε Ρώσους για να "υποδηλωθεί" στα "εσωτερικά ακροατήρια"
πως
"πλέον" οι "Αμερικανοί μας παίρνουν στα σοβαρά"-υποτίθεται.
2)Το
για πόσο καιρό μπορεί να "δουλέψει" μία τέτοια "διαδικασία"
η
απάντηση είναι-
από
την πλευρά του μη-"φυσικού" Επαναστατικού Μαρξισμού
και
όχι "άλλη" βέβαια-
πως
μπορεί να "δουλέψει"
όσο
η εκτίμηση κόστους|οφέλους
(η
οποία σαφώς και επηρεάζεται
από
το τέλειο στρατηγικό κενό)
των
"εμπλεκόμενων" από κάτω το επιτρέπει
και
αυτό είναι όλο.
3)Όπου,
στην(γνωστή μας) Μπουρκίνα Φάσο-στην "Μαύρη" Αφρική-
έχει
"προκύψει" ότι,"εκ νέου",
οι
"φανατικοί Μουσουλμάνοι τρομοκράτες" επιτέθηκαν
σε
εκκλησία και σκότωσαν 4 "Χριστιανούς πολίτες"
(Βλέπε
το άρθρο του "Reuters",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Four Catholics killed in another Burkina Faso church attack").
