Γάζα-Θεωρητικό ερώτημα
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" με τον ρεφορμισμό:
Στην
Γάζα η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία
εξαπέλυσε
1 επιδρομή ενάντια σε "στόχο του τρόμου"
με
το πρόσχημα της "πρόληψης επικείμενης επίθεσης"
με
ρουκέτες από την Λωρίδα
ενάντια
στο "επίσημο" έδαφος του Σιωνιστικού κράτους
λίγο
μετά που Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ ενάντια σε
"αυθόρμητους"
Παλαιστίνιους διαδηλωτές τραυματίζοντας 1 από αυτούς
(Βλέπε
το άρθρο του "Ma΄an News Agency,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Israeli air strike hits northern Gaza").
Με
τα παραπάνω "ειρηνευτικά διαδικαστικά" και "εθνικά συμφιλιωτικά"
κατά νου
ας πάμε τώρα σε ένα θεωρητικό ερώτημα που έχει προκύψει
με
αφορμή τα "δρώμενα"1 στην Ουκρανία|μετά το(γνωστό μας)
πραξικόπημα
των "χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί "εκεί"|
δηλαδή
το αν όλο αυτό το κύμα των "χρωματιστών επαναστάσεων"
και
"δημοκρατικών" αντεπαναστάσεων
που
ανθεί τις τελευταίες δεκαετίες αναιρεί ή όχι την ανάλυση μας
για
το ότι οι κυρίαρχες τάξεις και τα κράτη τους
δεν παίζουν
με την κινητοποίηση
των
μαζών διότι αυτή πάντα κινδυνεύει να τους ξεφύγει από τα
χέρια
σε μία δυνητικά "διαρκή" καραμπόλα?
Η
απάντηση είναι ότι μερικά όχι και μερικά ναι.
Δηλαδή
έως τώρα οι "πολιτισμένοι" ιμπεριαλιστές δεν έχουν ποτέ
επιχειρήσει
να παίξουν με την κινητοποίηση των εργατών
ως τέτοιων.
Λ.χ.
"ακόμα και" στην "εμβληματική" περίπτωση της στήριξης
που
γνωρίζουμε ότι έδωσαν στην "πλατιά" Αλληλεγγύη
στην
Πολωνία μετά το 1982 αυτή δόθηκε
αφού
η αντί-"ηγεσία" της είχε χαντακώσει επιμελώς
(με
την διαβόητη στρατηγική της "αυτό|περιοριζόμενης επανάστασης"
και
σε αγαστή συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία)
την
"πηγαία" επαναστατική έκρηξη των μαζών ενάντια
στην
γραφειοκρατική κυρίαρχη τάξη οδηγώντας την στην ήττα
και
την επιβολή του στρατιωτικού νόμου
και
ακριβώς επειδή κάνοντας αυτό
είχε
αποδείξει ότι ήταν αξιόπιστος "εταίρος"
για
την δρομολόγηση της "δημοκρατικής" πολιτικής αντεπανάστασης
προς
τον κοινοβουλευτισμό και την "αγορά"
το 1989.
Άρα
(χωρίς εισαγωγικά) λοιπόν εξακολουθεί να ισχύει
ότι
οι "πολιτισμένοι" ιμπεριαλιστές φοβούνται
την
κίνηση της εργατικής τάξης όπως ο διάολος το λιβάνι.
Από
εκεί και πέρα όταν δεν εμπλέκονται οι εργάτες ως τέτοιοι
αλλά
ακαθόριστα και διαταξικά πλήθη "πολιτών"
τότε
η πραγματικότητα είναι πως οι κυρίαρχες τάξεις έχουν
αποδειχτεί
πολύ πιο πρόθυμοι να παίξουν με την κινητοποίηση μαζών
από
αυτό που αρχικά θεωρούσαμε δυνατό.
Η
αιτία για αυτή την μερική διάψευση της αρχικής μας εκτίμησης
είναι
βέβαια το τέλειο στρατηγικό κενό
που
έχει επιμελώς επιβληθεί στα μυαλά των μαζών παγκόσμια
σε
συνδυασμό με τις συνέπειες αυτού που συμβατικά ονομάζουμε
νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση
που
δημιουργεί "declasse" πλήθη κάθε είδους
τα
οποία μέσα στο χύμα και την κοινωνική τους αδυναμία
είναι
διαθέσιμα για δημαγωγική χειραγώγηση
που
εξασφαλίζεται από την εμφάνιση ενός κοινωνικού ιμάντα μεταβίβασης
από
"μεσαίες τάξεις",ΜΚΟ και τα λοιπά γνωστά
ο
οποίος σιγουρεύει το ότι τα προαναφερθέντα άμορφα πλήθη "πολιτών"
σύρονται
πίσω από τις ανά περίπτωση ιμπεριαλιστικές προτεραιότητες
μέσα
σε
σαφέστατα όρια.
Δηλαδή
η πορεία κάθε τέτοιου εκτρώματος είναι αυστηρά προκαθορισμένη
σαν
χορογραφία και επί της ουσίας συνίσταται
σε
μία οργανωμένη απομίμηση για την τηλεόραση αυτού που οι περισσότεροι
θεατές2
|μέρος της παγκόσμιας "δημοκρατικής" κοινής γνώμης|
θεωρούν
ως το υπόδειγμα μίας επανάστασης-
στην
πραγματικότητα πρόκειται για το κατά φαντασίαν πρότυπο της Γαλλίας το 1789
(και
ούτε καν πιο μετά όπως λ.χ. το 1793|4 και τους Ιακωβίνους
που
βέβαια οι φιλελεύθεροι πάντα απεχθάνονταν)
ή
για να το πούμε διαφορετικά πρόκειται για την ύστατη νεκρανάσταση
της
παντελώς ανύπαρκτης υποτιθέμενης "δημοκρατικής επανάστασης".
Έτσι
γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"3 όπου:
Απουσιάζει
πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει την κίνηση των μαζών
με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"4
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" με τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Όπου
λέγεται πως στην Κριμαία έχουν αναπτυχθεί κάπου 2000 στρατιώτες
της
"ισχυρής" Ρωσίας|της οποίας οι 'αρχές"
δηλώνουν
πως όλες τους οι στρατιωτικές κινήσεις
είναι
εντός των ορίων
"όσων έχουν συμφωνηθεί για τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας"|
με
αποτέλεσμα η "νέα" κυβέρνηση των "χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί
στο
Κίεβο να αφρίζει έχοντας σε αυτό την ενθάρρυνση
του
"ήπια ιμπεριαλιστή" Ομπάμα
που
(στο πρότυπο του Μπους με τον "χρωματιστό" παραπλήσιο τους
στην
Γεωργία το 2008)
επί
της ουσίας τους λέει "go play in the traffic"
(Βλέπε
BBC της 1ης Μαρτίου,
στο
Διαδίκτυο).
2)Με
την έννοια που του έδινε ο Γκυ Ντεμπόρ
που
ήταν πολύ προφητικός σε πολλά
(παρά
τον εντελώς λάθος αναρχοσυνδικαλισμό του).
3)Όπου
στο "μετά την αποχώρηση" Ιράκ
σύμφωνα
με όχι πλήρη στοιχεία του λίαν συντηρητικού
(ως
προς τους αριθμούς που παρουσιάζει)
"Iraq Body Count"
τον
Φεβρουάριο του 2014 σκοτώθηκαν σε "δια|δογματικές"
ένοπλες
συγκρούσεις και βομβιστικές επιθέσεις τουλάχιστον
913 "ιθαγενείς".
4)Όπου
αξίζει η ανάγνωση του άρθρου των "Νέων"(στο Διαδίκτυο)
με τίτλο
"Στοιχεία-σοκ από την ΕΛΣΤΑΤ:
Στο
34,6% το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα"-
ήτοι
κοντά στους 4000000 ανθρώπους με το ποσοστό φτώχειας
το 2010
και πριν την έναρξη των "Μνημονίων"
να
είναι "επίσημα μόνο" στο 16,3%.
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" με τον ρεφορμισμό:
Στην
Γάζα η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία
εξαπέλυσε
1 επιδρομή ενάντια σε "στόχο του τρόμου"
με
το πρόσχημα της "πρόληψης επικείμενης επίθεσης"
με
ρουκέτες από την Λωρίδα
ενάντια
στο "επίσημο" έδαφος του Σιωνιστικού κράτους
λίγο
μετά που Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ ενάντια σε
"αυθόρμητους"
Παλαιστίνιους διαδηλωτές τραυματίζοντας 1 από αυτούς
(Βλέπε
το άρθρο του "Ma΄an News Agency,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Israeli air strike hits northern Gaza").
Με
τα παραπάνω "ειρηνευτικά διαδικαστικά" και "εθνικά συμφιλιωτικά"
κατά νου
ας πάμε τώρα σε ένα θεωρητικό ερώτημα που έχει προκύψει
με
αφορμή τα "δρώμενα"1 στην Ουκρανία|μετά το(γνωστό μας)
πραξικόπημα
των "χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί "εκεί"|
δηλαδή
το αν όλο αυτό το κύμα των "χρωματιστών επαναστάσεων"
και
"δημοκρατικών" αντεπαναστάσεων
που
ανθεί τις τελευταίες δεκαετίες αναιρεί ή όχι την ανάλυση μας
για
το ότι οι κυρίαρχες τάξεις και τα κράτη τους
δεν παίζουν
με την κινητοποίηση
των
μαζών διότι αυτή πάντα κινδυνεύει να τους ξεφύγει από τα
χέρια
σε μία δυνητικά "διαρκή" καραμπόλα?
Η
απάντηση είναι ότι μερικά όχι και μερικά ναι.
Δηλαδή
έως τώρα οι "πολιτισμένοι" ιμπεριαλιστές δεν έχουν ποτέ
επιχειρήσει
να παίξουν με την κινητοποίηση των εργατών
ως τέτοιων.
Λ.χ.
"ακόμα και" στην "εμβληματική" περίπτωση της στήριξης
που
γνωρίζουμε ότι έδωσαν στην "πλατιά" Αλληλεγγύη
στην
Πολωνία μετά το 1982 αυτή δόθηκε
αφού
η αντί-"ηγεσία" της είχε χαντακώσει επιμελώς
(με
την διαβόητη στρατηγική της "αυτό|περιοριζόμενης επανάστασης"
και
σε αγαστή συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία)
την
"πηγαία" επαναστατική έκρηξη των μαζών ενάντια
στην
γραφειοκρατική κυρίαρχη τάξη οδηγώντας την στην ήττα
και
την επιβολή του στρατιωτικού νόμου
και
ακριβώς επειδή κάνοντας αυτό
είχε
αποδείξει ότι ήταν αξιόπιστος "εταίρος"
για
την δρομολόγηση της "δημοκρατικής" πολιτικής αντεπανάστασης
προς
τον κοινοβουλευτισμό και την "αγορά"
το 1989.
Άρα
(χωρίς εισαγωγικά) λοιπόν εξακολουθεί να ισχύει
ότι
οι "πολιτισμένοι" ιμπεριαλιστές φοβούνται
την
κίνηση της εργατικής τάξης όπως ο διάολος το λιβάνι.
Από
εκεί και πέρα όταν δεν εμπλέκονται οι εργάτες ως τέτοιοι
αλλά
ακαθόριστα και διαταξικά πλήθη "πολιτών"
τότε
η πραγματικότητα είναι πως οι κυρίαρχες τάξεις έχουν
αποδειχτεί
πολύ πιο πρόθυμοι να παίξουν με την κινητοποίηση μαζών
από
αυτό που αρχικά θεωρούσαμε δυνατό.
Η
αιτία για αυτή την μερική διάψευση της αρχικής μας εκτίμησης
είναι
βέβαια το τέλειο στρατηγικό κενό
που
έχει επιμελώς επιβληθεί στα μυαλά των μαζών παγκόσμια
σε
συνδυασμό με τις συνέπειες αυτού που συμβατικά ονομάζουμε
νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση
που
δημιουργεί "declasse" πλήθη κάθε είδους
τα
οποία μέσα στο χύμα και την κοινωνική τους αδυναμία
είναι
διαθέσιμα για δημαγωγική χειραγώγηση
που
εξασφαλίζεται από την εμφάνιση ενός κοινωνικού ιμάντα μεταβίβασης
από
"μεσαίες τάξεις",ΜΚΟ και τα λοιπά γνωστά
ο
οποίος σιγουρεύει το ότι τα προαναφερθέντα άμορφα πλήθη "πολιτών"
σύρονται
πίσω από τις ανά περίπτωση ιμπεριαλιστικές προτεραιότητες
μέσα
σε
σαφέστατα όρια.
Δηλαδή
η πορεία κάθε τέτοιου εκτρώματος είναι αυστηρά προκαθορισμένη
σαν
χορογραφία και επί της ουσίας συνίσταται
σε
μία οργανωμένη απομίμηση για την τηλεόραση αυτού που οι περισσότεροι
θεατές2
|μέρος της παγκόσμιας "δημοκρατικής" κοινής γνώμης|
θεωρούν
ως το υπόδειγμα μίας επανάστασης-
στην
πραγματικότητα πρόκειται για το κατά φαντασίαν πρότυπο της Γαλλίας το 1789
(και
ούτε καν πιο μετά όπως λ.χ. το 1793|4 και τους Ιακωβίνους
που
βέβαια οι φιλελεύθεροι πάντα απεχθάνονταν)
ή
για να το πούμε διαφορετικά πρόκειται για την ύστατη νεκρανάσταση
της
παντελώς ανύπαρκτης υποτιθέμενης "δημοκρατικής επανάστασης".
Έτσι
γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"3 όπου:
Απουσιάζει
πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει την κίνηση των μαζών
με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"4
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" με τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Όπου
λέγεται πως στην Κριμαία έχουν αναπτυχθεί κάπου 2000 στρατιώτες
της
"ισχυρής" Ρωσίας|της οποίας οι 'αρχές"
δηλώνουν
πως όλες τους οι στρατιωτικές κινήσεις
είναι
εντός των ορίων
"όσων έχουν συμφωνηθεί για τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας"|
με
αποτέλεσμα η "νέα" κυβέρνηση των "χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί
στο
Κίεβο να αφρίζει έχοντας σε αυτό την ενθάρρυνση
του
"ήπια ιμπεριαλιστή" Ομπάμα
που
(στο πρότυπο του Μπους με τον "χρωματιστό" παραπλήσιο τους
στην
Γεωργία το 2008)
επί
της ουσίας τους λέει "go play in the traffic"
(Βλέπε
BBC της 1ης Μαρτίου,
στο
Διαδίκτυο).
2)Με
την έννοια που του έδινε ο Γκυ Ντεμπόρ
που
ήταν πολύ προφητικός σε πολλά
(παρά
τον εντελώς λάθος αναρχοσυνδικαλισμό του).
3)Όπου
στο "μετά την αποχώρηση" Ιράκ
σύμφωνα
με όχι πλήρη στοιχεία του λίαν συντηρητικού
(ως
προς τους αριθμούς που παρουσιάζει)
"Iraq Body Count"
τον
Φεβρουάριο του 2014 σκοτώθηκαν σε "δια|δογματικές"
ένοπλες
συγκρούσεις και βομβιστικές επιθέσεις τουλάχιστον
913 "ιθαγενείς".
4)Όπου
αξίζει η ανάγνωση του άρθρου των "Νέων"(στο Διαδίκτυο)
με τίτλο
"Στοιχεία-σοκ από την ΕΛΣΤΑΤ:
Στο
34,6% το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα"-
ήτοι
κοντά στους 4000000 ανθρώπους με το ποσοστό φτώχειας
το 2010
και πριν την έναρξη των "Μνημονίων"
να
είναι "επίσημα μόνο" στο 16,3%.
