Συρία
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" με τον ρεφορμισμό:
"...Μαχητές
του Μετώπου Αλ-Νούσρα και του Ισλαμικού Κράτους του..."-
"μετά την αποχώρηση"-"...Ιράκ και του Λεβάντε πήραν τον έλεγχο
του χωριού Ταλ Αρέν στην επαρχία του Χαλεπιού και πολιορκούν
ένα κοντινό χωριό..."-και στην διάρκεια της κατάκτησης αυτής-
"...πήραν ομήρους 200...Κούρδους...αμάχους...".
Στο
μεταξύ η γνωστή μας δήλωση των Κουρδικών οργανώσεων για
γενική κινητοποίηση
"...έλεγε
ότι ήταν σαφές πως οι ταξιαρχίες..."-"μεραρχίες"-"...του Ελεύθερου
Συριακού Στρατού,το Μέτωπο Αλ-Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος
στο Ιράκ και το Λεβάντε συντονίζονται...προσθέτοντας ότι αυτές
οι οργανώσεις και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός..."-
δηλαδή
το "όλον"
της
"δημοκρατικής" αντεπανάστασης-
"...έχουν
γίνει ένα στην επίθεση κατά του..."εθνικά καταπιεσμένου από όλα τα
καθεστώτα-"...Κουρδικού λαού...".
(Βλέπε
"Al Arabiya" της 1ης Αυγούστου,
στο
Διαδίκτυο).
Σε
πιο συνολικό επίπεδο τώρα "...Η..."-τυραννική-"...Συριακή κυβέρνηση
ανακοίνωσε την κατάληψη..."-ανά||κατάκτηση δηλαδή-"...του Χαλντίγιε,
που είναι μία καίρια συνοικία των εξεγερμένων...-"εξεγερμένων" δηλαδή-
"...στην Χομς...μετά από μία επίθεση που κράτησε ένα μήνα...
Οι
εξεγερμένοι έχουν επίσης πετύχει νίκες τις τελευταίες εβδομάδες...
πήραν τον έλεγχο του Χαν αλ-Ασσάλ, που είναι το τελευταίο οχυρό
του καθεστώτος στα δυτικά της επαρχίας του Χαλεπιού κοντά στα
σύνορα με την Τουρκία..."-"Τουρκία" δηλαδή-"...αφού σκότωσαν
150 νομιμόφρονες..."-στον Άσαντ τον Β-"...στρατιώτες..."-που
είχαν παραδοθεί.
"...Οι
μαχητές της αντιπολίτευσης..."-"αντιπολίτευσης" δηλαδή-"...έχουν
πετύχει σημαντικά κέρδη στη νότια επαρχία της Ντεράα...παρά τους
μαζικούς βομβαρδισμούς του καθεστώτος...".
Έτσι
¨...το καθεστώς ελέγχει όλη την περιοχή που εκτείνεται από την Δαμασκό
στην ακτή...
Οι
εξεγερμένοι ελέγχουν το Βορρά και την περιοχή της κοιλάδας του Ευφράτη
(Χαλέπι,Ράκα και Ντέιρ Έζζορ)
ενώ
οι Κούρδοι που γίνονται όλο και πιο αυτόνομοι ελέγχουν τα βορειοανατολικά...".
Το
αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι
"...Ήδη
βλέπουμε διαφορετικά νομικά συστήματα,σημαίες και τοπικές οικονομίες να εδραιώνονται...
Ούτε
το καθεστώς ούτε οι εξεγερμένοι έχουν επαρκώς σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες
ώστε να εξασφαλίσουν σε οποιαδήποτε πλευρά μία πραγματική νίκη..."-
και-
"...κάθε προέλαση του στρατού ή των εξεγερμένων δεν είναι παρά μία Πύρρειος νίκη
με συντριπτικό κόστος για το νικητή...
η..."-
"πολιτισμένη"-"...Δύση εμποδίζει το καθεστώς από το να νικήσει ενώ οι..."-
"ισχυρές"-"...Ρωσία και Κίνα και το..."-"θρησκευτικό" καπιταλιστικό καθεστώς
του-"...Ιράν κάνουν το ίδιο με την αντιπολίτευση...
Δεν
θα υπάρξει νικητής ή ηττημένος..."-πλην των μαζών προφανώς|που υφίστανται μία
κοινωνική καταστροφή.
(Βλέπε
το άρθρο του "Ma΄an News Agency",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Regime,rebels seek to split Syria").
Πριν
1-2 μήνες είχαμε διαβάσει στο "Al Jazeera"(στο Διαδίκτυο) ένα άρθρο "γνώμης"1
που
ξεκινώντας από την πρώην "αδελφική" Συρία και το "μετά την αποχώρηση" Ιράκ
κατέληγε
στο ότι αυτή την στιγμή γίνεται μία πελώρια αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία
της "Ευρύτερης περιοχής".
Αυτό
είναι γεγονός καθώς οι πιο αδύναμοι κρίκοι του "περιφερειακού" πολιτικού εποικοδομήματος
σπάνε
κάτω από την πίεση αυτού που συμβατικά αποκαλούμε νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση
(που
βέβαια ως "φορέα" της αυτά τα χρόνια "εκεί" έχει και τις ασταμάτητες ιμπεριαλιστικές
επιδρομές των "πάρα πολύ προοδευτικών πλέον" Η.Π.Α. και των λοιπών "πρόθυμων"
ιμπεριαλιστών)
και
το αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση κάποιων από τα έως τώρα γνωστών αστικών κρατών
και
η δημιουργία καινούργιων(έστω και αν προς το παρόν|και για πολύ καιρό ακόμα
στην πραγματικότητα| αυτά είναι σε εμβρυακή κατάσταση).
Μία
τέτοιας κλίμακας κρίση στην κρατική οργάνωση των από πάνω φυσικά ήταν
και
μία ιστορική ευκαιρία για τους από κάτω να εκμεταλλευτούν την αδυναμία των εχθρών
τους για να τους σαρώσουν "βίαια" και
να
επιβάλλουν την δικτατορία του προλεταριάτου
που
μόνο αυτή2 θα μπορούσε να εμποδίσει τον κατατεμαχισμό της "περιοχής" σε άπειρα
"εθνοτικά" ή|και "δογματικά" μίζερα υπό|κρατίδια.
Η
απόλυτη προϋπόθεση για να γινόταν κάτι τέτοιο όμως ήταν και είναι η διαθεσιμότητα
του συνειδητού παράγοντα-ο οποίος να οδηγήσει την "αυθόρμητη" κίνηση των μαζών
με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση-
που
στην "εποχή μας" απουσιάζει πλήρως.
Κατά
συνέπεια αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" με τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" 'η|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-'οπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Με
τίτλο
"The End of the modern Middle East".
2)Καθώς-
και σε πείσμα των φανατικών οπαδών
της
παντελώς ανύπαρκτης υποτιθέμενης "δημοκρατικής επανάστασης"-
η
ιστορική χρεοκοπία όλων των "αδελφικών Αραβικών" αρχουσών τάξεων
(ως
μέρος του "όλου"
του
σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού)-
είναι
κάτι παραπάνω από υπέρ|προφανής.
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" με τον ρεφορμισμό:
"...Μαχητές
του Μετώπου Αλ-Νούσρα και του Ισλαμικού Κράτους του..."-
"μετά την αποχώρηση"-"...Ιράκ και του Λεβάντε πήραν τον έλεγχο
του χωριού Ταλ Αρέν στην επαρχία του Χαλεπιού και πολιορκούν
ένα κοντινό χωριό..."-και στην διάρκεια της κατάκτησης αυτής-
"...πήραν ομήρους 200...Κούρδους...αμάχους...".
Στο
μεταξύ η γνωστή μας δήλωση των Κουρδικών οργανώσεων για
γενική κινητοποίηση
"...έλεγε
ότι ήταν σαφές πως οι ταξιαρχίες..."-"μεραρχίες"-"...του Ελεύθερου
Συριακού Στρατού,το Μέτωπο Αλ-Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος
στο Ιράκ και το Λεβάντε συντονίζονται...προσθέτοντας ότι αυτές
οι οργανώσεις και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός..."-
δηλαδή
το "όλον"
της
"δημοκρατικής" αντεπανάστασης-
"...έχουν
γίνει ένα στην επίθεση κατά του..."εθνικά καταπιεσμένου από όλα τα
καθεστώτα-"...Κουρδικού λαού...".
(Βλέπε
"Al Arabiya" της 1ης Αυγούστου,
στο
Διαδίκτυο).
Σε
πιο συνολικό επίπεδο τώρα "...Η..."-τυραννική-"...Συριακή κυβέρνηση
ανακοίνωσε την κατάληψη..."-ανά||κατάκτηση δηλαδή-"...του Χαλντίγιε,
που είναι μία καίρια συνοικία των εξεγερμένων...-"εξεγερμένων" δηλαδή-
"...στην Χομς...μετά από μία επίθεση που κράτησε ένα μήνα...
Οι
εξεγερμένοι έχουν επίσης πετύχει νίκες τις τελευταίες εβδομάδες...
πήραν τον έλεγχο του Χαν αλ-Ασσάλ, που είναι το τελευταίο οχυρό
του καθεστώτος στα δυτικά της επαρχίας του Χαλεπιού κοντά στα
σύνορα με την Τουρκία..."-"Τουρκία" δηλαδή-"...αφού σκότωσαν
150 νομιμόφρονες..."-στον Άσαντ τον Β-"...στρατιώτες..."-που
είχαν παραδοθεί.
"...Οι
μαχητές της αντιπολίτευσης..."-"αντιπολίτευσης" δηλαδή-"...έχουν
πετύχει σημαντικά κέρδη στη νότια επαρχία της Ντεράα...παρά τους
μαζικούς βομβαρδισμούς του καθεστώτος...".
Έτσι
¨...το καθεστώς ελέγχει όλη την περιοχή που εκτείνεται από την Δαμασκό
στην ακτή...
Οι
εξεγερμένοι ελέγχουν το Βορρά και την περιοχή της κοιλάδας του Ευφράτη
(Χαλέπι,Ράκα και Ντέιρ Έζζορ)
ενώ
οι Κούρδοι που γίνονται όλο και πιο αυτόνομοι ελέγχουν τα βορειοανατολικά...".
Το
αποτέλεσμα των παραπάνω είναι ότι
"...Ήδη
βλέπουμε διαφορετικά νομικά συστήματα,σημαίες και τοπικές οικονομίες να εδραιώνονται...
Ούτε
το καθεστώς ούτε οι εξεγερμένοι έχουν επαρκώς σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες
ώστε να εξασφαλίσουν σε οποιαδήποτε πλευρά μία πραγματική νίκη..."-
και-
"...κάθε προέλαση του στρατού ή των εξεγερμένων δεν είναι παρά μία Πύρρειος νίκη
με συντριπτικό κόστος για το νικητή...
η..."-
"πολιτισμένη"-"...Δύση εμποδίζει το καθεστώς από το να νικήσει ενώ οι..."-
"ισχυρές"-"...Ρωσία και Κίνα και το..."-"θρησκευτικό" καπιταλιστικό καθεστώς
του-"...Ιράν κάνουν το ίδιο με την αντιπολίτευση...
Δεν
θα υπάρξει νικητής ή ηττημένος..."-πλην των μαζών προφανώς|που υφίστανται μία
κοινωνική καταστροφή.
(Βλέπε
το άρθρο του "Ma΄an News Agency",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Regime,rebels seek to split Syria").
Πριν
1-2 μήνες είχαμε διαβάσει στο "Al Jazeera"(στο Διαδίκτυο) ένα άρθρο "γνώμης"1
που
ξεκινώντας από την πρώην "αδελφική" Συρία και το "μετά την αποχώρηση" Ιράκ
κατέληγε
στο ότι αυτή την στιγμή γίνεται μία πελώρια αλλαγή στην πολιτική γεωγραφία
της "Ευρύτερης περιοχής".
Αυτό
είναι γεγονός καθώς οι πιο αδύναμοι κρίκοι του "περιφερειακού" πολιτικού εποικοδομήματος
σπάνε
κάτω από την πίεση αυτού που συμβατικά αποκαλούμε νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση
(που
βέβαια ως "φορέα" της αυτά τα χρόνια "εκεί" έχει και τις ασταμάτητες ιμπεριαλιστικές
επιδρομές των "πάρα πολύ προοδευτικών πλέον" Η.Π.Α. και των λοιπών "πρόθυμων"
ιμπεριαλιστών)
και
το αποτέλεσμα είναι η κατάρρευση κάποιων από τα έως τώρα γνωστών αστικών κρατών
και
η δημιουργία καινούργιων(έστω και αν προς το παρόν|και για πολύ καιρό ακόμα
στην πραγματικότητα| αυτά είναι σε εμβρυακή κατάσταση).
Μία
τέτοιας κλίμακας κρίση στην κρατική οργάνωση των από πάνω φυσικά ήταν
και
μία ιστορική ευκαιρία για τους από κάτω να εκμεταλλευτούν την αδυναμία των εχθρών
τους για να τους σαρώσουν "βίαια" και
να
επιβάλλουν την δικτατορία του προλεταριάτου
που
μόνο αυτή2 θα μπορούσε να εμποδίσει τον κατατεμαχισμό της "περιοχής" σε άπειρα
"εθνοτικά" ή|και "δογματικά" μίζερα υπό|κρατίδια.
Η
απόλυτη προϋπόθεση για να γινόταν κάτι τέτοιο όμως ήταν και είναι η διαθεσιμότητα
του συνειδητού παράγοντα-ο οποίος να οδηγήσει την "αυθόρμητη" κίνηση των μαζών
με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση-
που
στην "εποχή μας" απουσιάζει πλήρως.
Κατά
συνέπεια αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" με τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" 'η|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-'οπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Με
τίτλο
"The End of the modern Middle East".
2)Καθώς-
και σε πείσμα των φανατικών οπαδών
της
παντελώς ανύπαρκτης υποτιθέμενης "δημοκρατικής επανάστασης"-
η
ιστορική χρεοκοπία όλων των "αδελφικών Αραβικών" αρχουσών τάξεων
(ως
μέρος του "όλου"
του
σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού)-
είναι
κάτι παραπάνω από υπέρ|προφανής.