Η.Π.Α.|Γάζα-Ερώτημα
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
"ειρηνευτικά διαδικαστικά" και "εθνικά συμφιλιωτικά"
η
κυβέρνηση του ακροδεξιού|φασιστοειδούς "ετερόδοξου"
Τραμπ
πρόσθεσε και τον επικεφαλής της Ισλαμορεφορμιστικής Χαμάς
στην
λίστα των "τρομοκρατών" που σε πάγια βάση ανανεώνει
(Βλέπε
"Global Times" της 1ης Φεβρουαρίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του "Al-Arabiya",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"US puts Hamas chief Haniya on terror blacklist"),
στην
"χώρα μας"-και υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"1-
αλλά
σαφώς όχι μόνο,έχει προκύψει το εξής θεωρητικό ερώτημα:
Ήτοι,
εφόσον υιοθετούμε την μη-"φυσική" αντίληψη για "τα πράγματα"
και
λέμε ότι ο κομμουνισμός(χωρίς εισαγωγικά) δεν θα "έρθει μετά
από"
τον σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμό τότε
γιατί
είμαστε υπέρ των "βίαιων" αστικών επαναστάσεων που
σε
τελική(όπως και σε πρώτη) ανάλυση προώθησαν την άνοδο
του
ή για να το πούμε διαφορετικά,αφού απορρίπτουμε
τον
ιστορικό "προοδευτισμό",εξηγώντας ότι οι ταξικές κοινωνίες
"όλο
και πιο" πολύ αποδεικνύονται
μία
κοινωνική παγίδα για την ανθρωπότητα
τότε
γιατί να υμνούμε ιστορικά γεγονότα που έχουν γίνει πυλώνες
της
"ιστορικής προοδευτικής αφήγησης"?
Η
απάντηση βρίσκεται στο ότι από την σκοπιά της μη-"φυσικής" ανάλυσης
δεν
υποστηρίζουμε τις "βίαιες" αστικές επαναστάσεις διότι προώθησαν
την
άνοδο του νυν σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού(παρόλο
που
φυσικά το έκαναν)
αλλά
διότι-και στον βαθμό που-ήταν όντως απελευθερωτικά γεγονότα
και
όντως σάρωσαν στοιχεία των "τότε κοινωνιών" που ήταν εκμεταλλευτικά
και
καταπιεστικά ή για να το πούμε διαφορετικά σε μία κομμουνιστική
(χωρίς
εισαγωγικά) "κοινωνία" δεν θα υπάρχει ούτε "επίσημη" δουλοπαροικία,
ούτε
ομοίως δουλεία,ούτε απόλυτες μοναρχίες κ.λ.π. και κατά συνέπεια
στον
βαθμό που οι αστικές επαναστάσεις σάρωσαν τέτοιου τύπου "φαινόμενα"
τότε
είμαστε υπέρ τους ενώ για τα υπόλοιπα που έκαναν οι αστικές επαναστάσεις
και
έφεραν μία "νέα" εκμεταλλεύτρια τάξη στην εξουσία περιοριζόμαστε
να
τα εξηγήσουμε υλιστικά χωρίς ούτε να τα υμνούμε ούτε να υπερασπιζόμαστε
λ.χ.
τον Κρόμγουελ για το πως καταπίεσε τους Ιρλανδούς και τους άρπαξε
την
γη ή την Αμερικανική Επανάσταση για το πως πολέμησε
τους
Ινδιάνους και τους πήρε την γη κ.λ.π.Κοινώς,χρησιμοποιούμε
το
ίδιο πολιτικό κριτήριο που εφαρμόζουμε στο παρόν για να υποστηρίξουμε
ή
να καταπολεμήσουμε το όποιο "φαινόμενο"
και
στα "φαινόμενα" του παρελθόντος-
χωρίς
βέβαια να κάνουμε αναχρονισμούς και να κατηγορούμε τους ανθρώπους
του
"τότε" για το γιατί δεν έκαναν κινήσεις για τις οποίες
ούτε
οι υλικές προϋποθέσεις υπήρχαν και ούτε καν μπορούσαν να τις σκεφτούν.
Με
τα παραπάνω σαφή,προκύπτει το επόμενο ερώτημα του εάν
μία
τέτοια ιστορική "οπτική" δεν είναι υπέρ το δέον υποκειμενική?
Η
απάντηση είναι ότι μία τέτοια "οπτική" δεν είναι στο ελάχιστο υποκειμενική
αλλά
αντίθετα είναι η μόνη που αποτρέπει να εισάγουμε τις πολιτικές
μας
προτιμήσεις και σημερινές επιδιώξεις στην ιστορία υπό την μορφή
της
"αντικειμενικότητας" όπως συχνότατα έχει γίνει ως τώρα
στην
"κλασική" Μαρξιστική ανάλυση(την "φυσική" δηλαδή)
με
το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού να είναι η περιλάλητη συζήτηση
για
τις αστικές τάξεις που "εκπλήρωσαν" ή όχι
την
υποτιθέμενη "ιστορική αποστολή" τους,για το υποτιθέμενο ανολοκλήρωτο
ή
όχι των αστικών επαναστάσεων κ.λ.π. που-γνωρίζουμε ότι-συνέβαλε
τα
μέγιστα στο να δοθεί "θεωρητική" κάλυψη στους κάθε λογής ρεφορμισμούς
με
την παρά|φιλολογία περί των "φεουδαρχικών υπολειμμάτων" κ.λ.π.
Ήτοι,
αντί να έλεγαν οι Μαρξιστές και "Μαρξιστές" εκείνης της "εποχής"
ότι
η όποια αστική επανάσταση σάρωσε "βίαια" ή όχι
το
Α ή το Β κοινωνικό έκτρωμα
οπότε
(χωρίς εισαγωγικά) το βγάζουμε ή όχι από τον κατάλογο του τι πρέπει
να
σαρώσουμε "βίαια" εμείς για να φτάσουμε στον κομμουνισμό άνοιγαν
την
κουβέντα για το ότι η όποια αστική τάξη "εκπλήρωσε" ή δεν "εκπλήρωσε"
την
"αποστολή" της και "πως θα βρούμε μία αστική τάξη που" να την "εκπληρώνει"
κ.λ.π.
το οποίο "δικαιολογούσε θεωρητικά" την(τελείως ρεφορμιστική) επιδίωξη
των
υποτιθέμενων "δημοκρατικών" επαναστάσεων
και
την υποταγή στα υποτιθέμενα "στάδια"
κ.λ.π.
Με την μη-"φυσική" αντίληψη,
στον
θεωρητικό τομέα τουλάχιστον όλα αυτά πάνε περίπατο και μπορούμε
να
αναλύουμε το παρελθόν
όπως
όντως ήταν ξεκαθαρίζοντας το τι είναι ανάλυση
και
το τι είναι πολιτική προτίμηση ενώ
δεν
χρειάζεται να κάνουμε τις περιλάλητες "εκπτώσεις"
σε
κανένα από τα δύο σκέλη.Έχοντας απαντήσει και σε αυτό το ερώτημα μένει
να
υπενθυμίσουμε ότι ενώ βέβαια μία μη-"φυσική" προσέγγιση βοηθάει
τα
μέγιστα στην εξήγηση του παρελθόντος και στο σπάσιμο αυταπατών
περί
αυτού ο στόχος που γίνεται είναι η επιτυχία
της
"βίαιης" εργατικής επανάστασης παγκόσμια στο σήμερα,για την οποία
η
απόλυτη προϋπόθεση είναι η διαθεσιμότητα του συνειδητού παράγοντα-
ο
οποίος να οδηγήσει με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη|" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου-
που
στην "εποχή μας" απουσιάζει πλήρως.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί' και "εδώ"
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης'
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές'
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημείωση:
1)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών' φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές' Η.Π.Α.,
στην
"εφαρμογή" της νιοστής και τρία "Συμφωνίας για εκεχειρία" με
τους
"Ουκρανούς" στα Ανατολικά-που,οι αντί|"ηγεσίες των" Ρωσόφωνων
που
υπερασπίζουν τον εαυτό τους,αναμενόμενα,δέχτηκαν υπό την πίεση
του
Πούτιν-οι ένοπλοι της χούντας του Κιέβου έπληξαν,"εκ νέου",με
τα
πυρά τους-7 φορές εντός 24 ωρών-
την
αστικής φύσεως "Λαϊκή Δημοκρατία" του Ντονέτσκ
(Βλέπε
την ανάρτηση των "Interfax News",
με τίτλο
"DPR sees 7 ceasefire breaches by Ukrainian army in past 24 hours").Κατά
τα
λοιπά,στο Κίεβο "ως τέτοιο" άρχισαν να κάνουν περιπολίες
οι
"Εθνικές Ταξιαρχίες"-οι οποίες είναι παρακλάδια των Ναζί
του
τάγματος Αζόφ που χρηματοδοτούνται από "πατριώτες επιχειρηματίες"-
και
που ως στόχο έχουν την επιβολή της "Ουκρανικής τάξης"(!!!)
στα
"στοιχεία" που την "διασαλεύουν",σε συνεργασία φυσικά
με
την αστυνομία του λίαν αδύναμου "Ουκρανικού" κράτους
(Βλέπε
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Hundreds of far-right vigilantes sworn in
to
"enforce Ukrainian order" in Kiev΄s streets").
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
"ειρηνευτικά διαδικαστικά" και "εθνικά συμφιλιωτικά"
η
κυβέρνηση του ακροδεξιού|φασιστοειδούς "ετερόδοξου"
Τραμπ
πρόσθεσε και τον επικεφαλής της Ισλαμορεφορμιστικής Χαμάς
στην
λίστα των "τρομοκρατών" που σε πάγια βάση ανανεώνει
(Βλέπε
"Global Times" της 1ης Φεβρουαρίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του "Al-Arabiya",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"US puts Hamas chief Haniya on terror blacklist"),
στην
"χώρα μας"-και υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"1-
αλλά
σαφώς όχι μόνο,έχει προκύψει το εξής θεωρητικό ερώτημα:
Ήτοι,
εφόσον υιοθετούμε την μη-"φυσική" αντίληψη για "τα πράγματα"
και
λέμε ότι ο κομμουνισμός(χωρίς εισαγωγικά) δεν θα "έρθει μετά
από"
τον σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμό τότε
γιατί
είμαστε υπέρ των "βίαιων" αστικών επαναστάσεων που
σε
τελική(όπως και σε πρώτη) ανάλυση προώθησαν την άνοδο
του
ή για να το πούμε διαφορετικά,αφού απορρίπτουμε
τον
ιστορικό "προοδευτισμό",εξηγώντας ότι οι ταξικές κοινωνίες
"όλο
και πιο" πολύ αποδεικνύονται
μία
κοινωνική παγίδα για την ανθρωπότητα
τότε
γιατί να υμνούμε ιστορικά γεγονότα που έχουν γίνει πυλώνες
της
"ιστορικής προοδευτικής αφήγησης"?
Η
απάντηση βρίσκεται στο ότι από την σκοπιά της μη-"φυσικής" ανάλυσης
δεν
υποστηρίζουμε τις "βίαιες" αστικές επαναστάσεις διότι προώθησαν
την
άνοδο του νυν σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού(παρόλο
που
φυσικά το έκαναν)
αλλά
διότι-και στον βαθμό που-ήταν όντως απελευθερωτικά γεγονότα
και
όντως σάρωσαν στοιχεία των "τότε κοινωνιών" που ήταν εκμεταλλευτικά
και
καταπιεστικά ή για να το πούμε διαφορετικά σε μία κομμουνιστική
(χωρίς
εισαγωγικά) "κοινωνία" δεν θα υπάρχει ούτε "επίσημη" δουλοπαροικία,
ούτε
ομοίως δουλεία,ούτε απόλυτες μοναρχίες κ.λ.π. και κατά συνέπεια
στον
βαθμό που οι αστικές επαναστάσεις σάρωσαν τέτοιου τύπου "φαινόμενα"
τότε
είμαστε υπέρ τους ενώ για τα υπόλοιπα που έκαναν οι αστικές επαναστάσεις
και
έφεραν μία "νέα" εκμεταλλεύτρια τάξη στην εξουσία περιοριζόμαστε
να
τα εξηγήσουμε υλιστικά χωρίς ούτε να τα υμνούμε ούτε να υπερασπιζόμαστε
λ.χ.
τον Κρόμγουελ για το πως καταπίεσε τους Ιρλανδούς και τους άρπαξε
την
γη ή την Αμερικανική Επανάσταση για το πως πολέμησε
τους
Ινδιάνους και τους πήρε την γη κ.λ.π.Κοινώς,χρησιμοποιούμε
το
ίδιο πολιτικό κριτήριο που εφαρμόζουμε στο παρόν για να υποστηρίξουμε
ή
να καταπολεμήσουμε το όποιο "φαινόμενο"
και
στα "φαινόμενα" του παρελθόντος-
χωρίς
βέβαια να κάνουμε αναχρονισμούς και να κατηγορούμε τους ανθρώπους
του
"τότε" για το γιατί δεν έκαναν κινήσεις για τις οποίες
ούτε
οι υλικές προϋποθέσεις υπήρχαν και ούτε καν μπορούσαν να τις σκεφτούν.
Με
τα παραπάνω σαφή,προκύπτει το επόμενο ερώτημα του εάν
μία
τέτοια ιστορική "οπτική" δεν είναι υπέρ το δέον υποκειμενική?
Η
απάντηση είναι ότι μία τέτοια "οπτική" δεν είναι στο ελάχιστο υποκειμενική
αλλά
αντίθετα είναι η μόνη που αποτρέπει να εισάγουμε τις πολιτικές
μας
προτιμήσεις και σημερινές επιδιώξεις στην ιστορία υπό την μορφή
της
"αντικειμενικότητας" όπως συχνότατα έχει γίνει ως τώρα
στην
"κλασική" Μαρξιστική ανάλυση(την "φυσική" δηλαδή)
με
το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτού να είναι η περιλάλητη συζήτηση
για
τις αστικές τάξεις που "εκπλήρωσαν" ή όχι
την
υποτιθέμενη "ιστορική αποστολή" τους,για το υποτιθέμενο ανολοκλήρωτο
ή
όχι των αστικών επαναστάσεων κ.λ.π. που-γνωρίζουμε ότι-συνέβαλε
τα
μέγιστα στο να δοθεί "θεωρητική" κάλυψη στους κάθε λογής ρεφορμισμούς
με
την παρά|φιλολογία περί των "φεουδαρχικών υπολειμμάτων" κ.λ.π.
Ήτοι,
αντί να έλεγαν οι Μαρξιστές και "Μαρξιστές" εκείνης της "εποχής"
ότι
η όποια αστική επανάσταση σάρωσε "βίαια" ή όχι
το
Α ή το Β κοινωνικό έκτρωμα
οπότε
(χωρίς εισαγωγικά) το βγάζουμε ή όχι από τον κατάλογο του τι πρέπει
να
σαρώσουμε "βίαια" εμείς για να φτάσουμε στον κομμουνισμό άνοιγαν
την
κουβέντα για το ότι η όποια αστική τάξη "εκπλήρωσε" ή δεν "εκπλήρωσε"
την
"αποστολή" της και "πως θα βρούμε μία αστική τάξη που" να την "εκπληρώνει"
κ.λ.π.
το οποίο "δικαιολογούσε θεωρητικά" την(τελείως ρεφορμιστική) επιδίωξη
των
υποτιθέμενων "δημοκρατικών" επαναστάσεων
και
την υποταγή στα υποτιθέμενα "στάδια"
κ.λ.π.
Με την μη-"φυσική" αντίληψη,
στον
θεωρητικό τομέα τουλάχιστον όλα αυτά πάνε περίπατο και μπορούμε
να
αναλύουμε το παρελθόν
όπως
όντως ήταν ξεκαθαρίζοντας το τι είναι ανάλυση
και
το τι είναι πολιτική προτίμηση ενώ
δεν
χρειάζεται να κάνουμε τις περιλάλητες "εκπτώσεις"
σε
κανένα από τα δύο σκέλη.Έχοντας απαντήσει και σε αυτό το ερώτημα μένει
να
υπενθυμίσουμε ότι ενώ βέβαια μία μη-"φυσική" προσέγγιση βοηθάει
τα
μέγιστα στην εξήγηση του παρελθόντος και στο σπάσιμο αυταπατών
περί
αυτού ο στόχος που γίνεται είναι η επιτυχία
της
"βίαιης" εργατικής επανάστασης παγκόσμια στο σήμερα,για την οποία
η
απόλυτη προϋπόθεση είναι η διαθεσιμότητα του συνειδητού παράγοντα-
ο
οποίος να οδηγήσει με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη|" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου-
που
στην "εποχή μας" απουσιάζει πλήρως.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί' και "εδώ"
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης'
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές'
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημείωση:
1)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών' φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές' Η.Π.Α.,
στην
"εφαρμογή" της νιοστής και τρία "Συμφωνίας για εκεχειρία" με
τους
"Ουκρανούς" στα Ανατολικά-που,οι αντί|"ηγεσίες των" Ρωσόφωνων
που
υπερασπίζουν τον εαυτό τους,αναμενόμενα,δέχτηκαν υπό την πίεση
του
Πούτιν-οι ένοπλοι της χούντας του Κιέβου έπληξαν,"εκ νέου",με
τα
πυρά τους-7 φορές εντός 24 ωρών-
την
αστικής φύσεως "Λαϊκή Δημοκρατία" του Ντονέτσκ
(Βλέπε
την ανάρτηση των "Interfax News",
με τίτλο
"DPR sees 7 ceasefire breaches by Ukrainian army in past 24 hours").Κατά
τα
λοιπά,στο Κίεβο "ως τέτοιο" άρχισαν να κάνουν περιπολίες
οι
"Εθνικές Ταξιαρχίες"-οι οποίες είναι παρακλάδια των Ναζί
του
τάγματος Αζόφ που χρηματοδοτούνται από "πατριώτες επιχειρηματίες"-
και
που ως στόχο έχουν την επιβολή της "Ουκρανικής τάξης"(!!!)
στα
"στοιχεία" που την "διασαλεύουν",σε συνεργασία φυσικά
με
την αστυνομία του λίαν αδύναμου "Ουκρανικού" κράτους
(Βλέπε
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Hundreds of far-right vigilantes sworn in
to
"enforce Ukrainian order" in Kiev΄s streets").