Χονγκ Κονγκ-Αφγανιστάν
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στο(γνωστό μας) Χονγκ Κονγκ "προέκυψε" ότι,"εκ νέου",
βγήκαν
στους δρόμους πολλοί από τους "αρνητικούς ταραξίες"-
κατά
της "επίσημα" ολιγαρχικής κυβέρνησης της πόλης και
των
πατρόνων της αρχόντων του Πεκίνου-και έκαναν μία σειρά
από
"σπασίματα και καταστροφές",
στα|
στις οποία|οποίες "απάντησε" η αστυνομία
του
"τοπικού" αστικού κράτους με κτηνώδη καταστολή
(Βλέπε
το άρθρο του "Reuters',στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Hong Kong police fire tear gas as black-led protesters return to streets"),
στη
Ντόχα του(καλά τώρα) Κατάρ "προέκυψε" ότι αξιωματούχοι
των
Η.Π.Α. και των Ταλιμπάν υπέγραψαν "επίσημη ειρηνευτική συμφωνία"
που,
εάν τηρηθεί από όλες τις πλευρές θα οδηγήσει σε "αποχώρηση"
ή
αποχώρηση(ανάλογα με το "σενάριο") των Αμερικανικών δυνάμεων κατοχής
από
το Αφγανιστάν εντός 14 μηνών
και
σε "επίσημη" συνάντηση μέσα σε αυτό το διάστημα
του
ακροδεξιού|φασιστοειδούς Τραμπ με παράγοντες
της
αντιδραστικής Βανδέας με την οποία "κλείνει ειρήνη"
(Βλέπε
τους Πακιστανικούς "Daily Times" της 1ης Μαρτίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Afghan conflict: Trump hails deal with Taliban to end 18-year war").
Με
την "εικόνα"(συγκριτικά) σαφή το πολιτικό ερώτημα που τίθεται
είναι
αυτό της αποτίμησης των παραπάνω-
από
την πλευρά του μη-"φυσικού" Επαναστατικού Μαρξισμού
και
όχι "άλλη" βέβαια-
που
ξεκινάει από την αφετηρία ότι δεδομένης της-
σε
μεγάλο βαθμό- προκαπιταλιστικής κοινωνικής δομής
του
Αφγανιστάν(με "φυτευτό" ένα πολύ αδύναμο καπιταλιστικό κράτος)
δεν
υπήρχε τρόπος για τους Αμερικανούς να επικρατήσουν επί
των
Ταλιμπάν(καθώς τους αναπαρήγαγε συνέχεια το "κοινωνικό περιβάλλον")
ούτε
και για τους Ταλιμπάν να επικρατήσουν επί των Αμερικανών
(διότι
δεν ήταν και δεν είναι ένα εθνικό|απελευθερωτικό κίνημα
που
να μπορεί να κινητοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού
της
μη-"χώρας"1) οπότε(χωρίς εισαγωγικά) η "προοπτική" ήταν ένας αέναος πόλεμος
ως
την στιγμή που για όποιους λόγους ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός
θα
άλλαζε τις προτεραιότητες του.
Αυτό
ακριβώς ήταν που έγινε με την κλιμάκωση της πελώριας κρίσης
του
πολιτικού εποικοδομήματος στις Η.Π.Α. και την ένταση των στοιχείων
της
"αρνητικής" ταξικής πάλης "εκεί" που έβγαλε πρόεδρο τον Τραμπ,
ο
οποίος ως γνήσιος "κληρονόμος και συνεχιστής" ορισμένων
από
τα "κινήματα" της δεκαετίας του 1960-τα "αντί|ιμπεριαλιστικά"
και
αυτά "υπέρ της ειρήνης"-δεν έβλεπε κανένα λόγο να είναι
οι
Αμερικανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν ενώ θα μπορούσαν
να
είναι σε έτερες "χώρες" για "να κρατούν το πετρέλαιο"
(βλέπε
λ.χ. την πρώην Συρία 2) ή|και στην ίδια την "επικράτεια
των"
Η.Π.Α. για να επανδρώνουν το "Τείχος" στα νότια σύνορα
και
να "απωθούν" τους "λαθρομετανάστες".
Έτσι
λοιπόν προώθησε την "ειρηνευτική συμφωνία",
η
ουσία της οποίας συνίσταται στο ποντάρισμα
από
τους Αμερικανούς ότι με πολύ λιγότερους στρατιώτες
ή|και
καθόλου στρατιώτες "τους" στο Αφγανιστάν
η
διεφθαρμένη κυβέρνηση ανδρεικέλων που χρηματοδοτούν
θα
εξακολουθεί να υπάρχει στις πόλεις
καθώς
οι Ταλιμπάν έχουν ως τώρα αποδειχθεί ανίκανοι
να
τις καταλάβουν και στο ποντάρισμα από
την
εν λόγω αντιδραστική Βανδέα ότι με την "αποχώρηση"
ή
αποχώρηση των Αμερικανών θα πάρουν υπό τον έλεγχο
τους
καταρχάς όλη την ύπαιθρο.
Από
εκεί και πέρα προφανώς και οι Ταλιμπάν θα εξακολουθήσουν
να
"φιλοξενούν τρομοκράτες"(Αλ-Κάιντα,ΙΚ κ.λ.π.)
παρά
τις περί του αντιθέτου φλυαρίες
που
αναφέρονται στην "συμφωνία" και εξίσου προφανώς
οι
Αμερικανοί όποτε θέλουν
θα
εξαπολύουν αντί|"τρομοκρατικά χτυπήματα"
στο
"εσωτερικό" αυτής της μη-"χώρας"
ενώ
οι γύρω "παίκτες"(όπως λ.χ. οι "ισχυροί" Ρώσοι
και
ομοίως Κινέζοι αλλά σαφώς όχι μόνο 3)
θα
εντείνουν την "διακριτική τους παρέμβαση εκεί"
για
να "καλύψουν το κενό".
Για
να συνοψίζουμε η "εξέλιξη" είναι μία υποχώρηση
του
Αμερικανικού ιμπεριαλισμού που οφείλεται καταρχάς
στην
"αρνητική" ταξική πάλη στο "εσωτερικό"
της
"επικράτειας του" καθώς και συνολικότερα
στην
αδυναμία του σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού
να
εξαλείψει έως τώρα
την
προκαπιταλιστική "κοινωνική δομή" του Αφγανιστάν,
με
όλες τις συνέπειες που είχε αυτό.
Ως
αποτέλεσμα των παραπάνω,η υποχώρηση αυτή
του
Αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν θα έχει "θετικές" συνέπειες
στην
ταξική πάλη και αντίθετα το πιθανότερο είναι ότι
με
τον Α΄ή Β΄τρόπο θα ενισχύσει τα "αρνητικά" στοιχεία της 4,
όπως
άλλωστε και θα αναμενόταν στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και
την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας" 5
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Και
ακριβώς για αυτό ο πόλεμος "εκεί" έχει κρατήσει πολύ περισσότερο
από
ότι λ.χ. ο πόλεμος του Βιετνάμ ενώ οι απώλειες των Αμερικανών
σε
νεκρούς και τραυματίες(όπως και του "πολιτισμένου" ΝΑΤΟ
που
τους στήριξε|στηρίζει) είναι ένα μικρό κλάσμα εκείνων που
είχαν
πολεμώντας τους Βιετκόγκ και το Βόρειο Βιετνάμ
για
μικρότερο διάστημα και με μεγαλύτερη ένταση.
2)Όπου,
ο Ισλαμοδημοκράτης Ερντογκάν δήλωσε δημόσια
ότι
κάλεσε τον "ισχυρό" Πούτιν να "κάνει στην άκρη"
(!!!)
για να στηρίξει η "Τουρκία" τους "σχεδόν άοπλους εξεγερμένους"
(Βλέπε
το άρθρο του "South China Morning Post",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Turkey΄s Erdogan asks Russia to step aside in Syria")
ενώ
στην ίδια την πρώην "χώρα" οι ένοπλοι "του" υπό|ιμπεριαλισμού
"της"
Άγκυρας-που έχουν εισβάλλει "εκεί"-σκότωσαν με τα πλήγματα
τους
48 τουλάχιστον ενόπλους "του" ή που "πρόσκεινται στον" τύραννο
Άσαντ
τον Β΄,εκ των οποίων 9 λέγεται ότι είναι ένοπλοι
"της"
"θρησκευτικής" γραφειοκρατίας που ελέγχει
την
Ισλαμορεφορμιστική Χεζμπολλάχ
(Βλέπε
τα άρθρα του "Reuters",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Turkish strikes in northeast Syria kill 48 pro-Damascus troops: Observatory"
και
"Turkish strike in Syria kills nine Hezbollah members,wounds 30").
3)Λ.χ.,
επίσης σημαντικοί "παίκτες" που θα εντείνουν την "διακριτική παρέμβαση"
τους
είναι το "δημοκρατικό μεταβατικό" Πακιστάν,η "μεγαλύτερη δημοκρατία
στον
κόσμο" Ινδία και το καθεστώς των μουλάδων.
4)Ήτοι,
σε έναν απροσδιόριστο βαθμό θα ενισχύσει επικοινωνιακά
τον
Τραμπ ως "ειρηνοποιό" ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύσει επικοινωνιακά
και
τους Ταλιμπάν που θα ισχυρίζονται-ψευδώς προφανώς αλλά βέβαια πολιτικά
δεν
έχει σημασία-ότι η δική τους "θρησκευτική" ισχύ απώθησε τους Αμερικανούς
με
ότι αυτό συνεπάγεται για ενθάρρυνση του "φανατισμού" διεθνώς.
5)Όπου,
η χτεσινή απόπειρα ντου από πολλούς "λαθρομετανάστες"
στα
"σύνορα μας" στον Έβρο και η συνεπακόλουθες συγκρούσεις
με
την αστυνομία του αστικού κράτους "μας" έχει πολλά κοινά
με
τις απόπειρες ντου "λαθρομεταναστών" στον Ισπανικό θύλακα
του
Μαρόκου(που είχαμε "παλαιότερα" δει) με την διαφορά βέβαια
ότι
στην "συγκεκριμένη" περίπτωση το όλο "εγχείρημα" είχε
την
σχεδόν ανοιχτή υποστήριξη της "Τουρκίας" που θέλει
να
δημιουργήσει πολιτική δυσκολία|πιέσει τον Ελληνικό υπό|ιμπεριαλισμό.
Με
αυτό σαφές,"θα έπρεπε" να είναι σαφές ότι οι περισσότεροι
"ντόπιοι
απλοί" άνθρωποι "εδώ" εκλαμβάνουν τα "συμβάντα" αυτά
ως
ένα είδος απόπειρας εισβολής της οποίας η απόκρουση είναι δικαιολογημένη-
με
ότι αυτό συνεπάγεται συνολικότερα ή για να το πούμε διαφορετικά,
από
την στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του "πλανήτη μας"
(όπου
μπορούν να ζήσουν "άνθρωποι" εννοείται) είναι κατοικημένο
τότε
η στάση των "ντόπιων" είναι καθοριστικής σημασίας
για
όποιες τυχόν νέες "μετακινήσεις πληθυσμών"
και
η περιφρόνηση των πολιτικών συμφερόντων τους
στο
γνωστό "Αριστερό" μοτίβο
(που
λέει ότι "δεν καταλαβαίνουν") αργά ή γρήγορα οδηγεί
σε
πολύ κακά παρατράγουδα,που "ακόμα" δεν τα έχουμε δει όλα.
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στο(γνωστό μας) Χονγκ Κονγκ "προέκυψε" ότι,"εκ νέου",
βγήκαν
στους δρόμους πολλοί από τους "αρνητικούς ταραξίες"-
κατά
της "επίσημα" ολιγαρχικής κυβέρνησης της πόλης και
των
πατρόνων της αρχόντων του Πεκίνου-και έκαναν μία σειρά
από
"σπασίματα και καταστροφές",
στα|
στις οποία|οποίες "απάντησε" η αστυνομία
του
"τοπικού" αστικού κράτους με κτηνώδη καταστολή
(Βλέπε
το άρθρο του "Reuters',στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Hong Kong police fire tear gas as black-led protesters return to streets"),
στη
Ντόχα του(καλά τώρα) Κατάρ "προέκυψε" ότι αξιωματούχοι
των
Η.Π.Α. και των Ταλιμπάν υπέγραψαν "επίσημη ειρηνευτική συμφωνία"
που,
εάν τηρηθεί από όλες τις πλευρές θα οδηγήσει σε "αποχώρηση"
ή
αποχώρηση(ανάλογα με το "σενάριο") των Αμερικανικών δυνάμεων κατοχής
από
το Αφγανιστάν εντός 14 μηνών
και
σε "επίσημη" συνάντηση μέσα σε αυτό το διάστημα
του
ακροδεξιού|φασιστοειδούς Τραμπ με παράγοντες
της
αντιδραστικής Βανδέας με την οποία "κλείνει ειρήνη"
(Βλέπε
τους Πακιστανικούς "Daily Times" της 1ης Μαρτίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Afghan conflict: Trump hails deal with Taliban to end 18-year war").
Με
την "εικόνα"(συγκριτικά) σαφή το πολιτικό ερώτημα που τίθεται
είναι
αυτό της αποτίμησης των παραπάνω-
από
την πλευρά του μη-"φυσικού" Επαναστατικού Μαρξισμού
και
όχι "άλλη" βέβαια-
που
ξεκινάει από την αφετηρία ότι δεδομένης της-
σε
μεγάλο βαθμό- προκαπιταλιστικής κοινωνικής δομής
του
Αφγανιστάν(με "φυτευτό" ένα πολύ αδύναμο καπιταλιστικό κράτος)
δεν
υπήρχε τρόπος για τους Αμερικανούς να επικρατήσουν επί
των
Ταλιμπάν(καθώς τους αναπαρήγαγε συνέχεια το "κοινωνικό περιβάλλον")
ούτε
και για τους Ταλιμπάν να επικρατήσουν επί των Αμερικανών
(διότι
δεν ήταν και δεν είναι ένα εθνικό|απελευθερωτικό κίνημα
που
να μπορεί να κινητοποιήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού
της
μη-"χώρας"1) οπότε(χωρίς εισαγωγικά) η "προοπτική" ήταν ένας αέναος πόλεμος
ως
την στιγμή που για όποιους λόγους ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός
θα
άλλαζε τις προτεραιότητες του.
Αυτό
ακριβώς ήταν που έγινε με την κλιμάκωση της πελώριας κρίσης
του
πολιτικού εποικοδομήματος στις Η.Π.Α. και την ένταση των στοιχείων
της
"αρνητικής" ταξικής πάλης "εκεί" που έβγαλε πρόεδρο τον Τραμπ,
ο
οποίος ως γνήσιος "κληρονόμος και συνεχιστής" ορισμένων
από
τα "κινήματα" της δεκαετίας του 1960-τα "αντί|ιμπεριαλιστικά"
και
αυτά "υπέρ της ειρήνης"-δεν έβλεπε κανένα λόγο να είναι
οι
Αμερικανοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν ενώ θα μπορούσαν
να
είναι σε έτερες "χώρες" για "να κρατούν το πετρέλαιο"
(βλέπε
λ.χ. την πρώην Συρία 2) ή|και στην ίδια την "επικράτεια
των"
Η.Π.Α. για να επανδρώνουν το "Τείχος" στα νότια σύνορα
και
να "απωθούν" τους "λαθρομετανάστες".
Έτσι
λοιπόν προώθησε την "ειρηνευτική συμφωνία",
η
ουσία της οποίας συνίσταται στο ποντάρισμα
από
τους Αμερικανούς ότι με πολύ λιγότερους στρατιώτες
ή|και
καθόλου στρατιώτες "τους" στο Αφγανιστάν
η
διεφθαρμένη κυβέρνηση ανδρεικέλων που χρηματοδοτούν
θα
εξακολουθεί να υπάρχει στις πόλεις
καθώς
οι Ταλιμπάν έχουν ως τώρα αποδειχθεί ανίκανοι
να
τις καταλάβουν και στο ποντάρισμα από
την
εν λόγω αντιδραστική Βανδέα ότι με την "αποχώρηση"
ή
αποχώρηση των Αμερικανών θα πάρουν υπό τον έλεγχο
τους
καταρχάς όλη την ύπαιθρο.
Από
εκεί και πέρα προφανώς και οι Ταλιμπάν θα εξακολουθήσουν
να
"φιλοξενούν τρομοκράτες"(Αλ-Κάιντα,ΙΚ κ.λ.π.)
παρά
τις περί του αντιθέτου φλυαρίες
που
αναφέρονται στην "συμφωνία" και εξίσου προφανώς
οι
Αμερικανοί όποτε θέλουν
θα
εξαπολύουν αντί|"τρομοκρατικά χτυπήματα"
στο
"εσωτερικό" αυτής της μη-"χώρας"
ενώ
οι γύρω "παίκτες"(όπως λ.χ. οι "ισχυροί" Ρώσοι
και
ομοίως Κινέζοι αλλά σαφώς όχι μόνο 3)
θα
εντείνουν την "διακριτική τους παρέμβαση εκεί"
για
να "καλύψουν το κενό".
Για
να συνοψίζουμε η "εξέλιξη" είναι μία υποχώρηση
του
Αμερικανικού ιμπεριαλισμού που οφείλεται καταρχάς
στην
"αρνητική" ταξική πάλη στο "εσωτερικό"
της
"επικράτειας του" καθώς και συνολικότερα
στην
αδυναμία του σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού
να
εξαλείψει έως τώρα
την
προκαπιταλιστική "κοινωνική δομή" του Αφγανιστάν,
με
όλες τις συνέπειες που είχε αυτό.
Ως
αποτέλεσμα των παραπάνω,η υποχώρηση αυτή
του
Αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν θα έχει "θετικές" συνέπειες
στην
ταξική πάλη και αντίθετα το πιθανότερο είναι ότι
με
τον Α΄ή Β΄τρόπο θα ενισχύσει τα "αρνητικά" στοιχεία της 4,
όπως
άλλωστε και θα αναμενόταν στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και
την επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας" 5
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Και
ακριβώς για αυτό ο πόλεμος "εκεί" έχει κρατήσει πολύ περισσότερο
από
ότι λ.χ. ο πόλεμος του Βιετνάμ ενώ οι απώλειες των Αμερικανών
σε
νεκρούς και τραυματίες(όπως και του "πολιτισμένου" ΝΑΤΟ
που
τους στήριξε|στηρίζει) είναι ένα μικρό κλάσμα εκείνων που
είχαν
πολεμώντας τους Βιετκόγκ και το Βόρειο Βιετνάμ
για
μικρότερο διάστημα και με μεγαλύτερη ένταση.
2)Όπου,
ο Ισλαμοδημοκράτης Ερντογκάν δήλωσε δημόσια
ότι
κάλεσε τον "ισχυρό" Πούτιν να "κάνει στην άκρη"
(!!!)
για να στηρίξει η "Τουρκία" τους "σχεδόν άοπλους εξεγερμένους"
(Βλέπε
το άρθρο του "South China Morning Post",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Turkey΄s Erdogan asks Russia to step aside in Syria")
ενώ
στην ίδια την πρώην "χώρα" οι ένοπλοι "του" υπό|ιμπεριαλισμού
"της"
Άγκυρας-που έχουν εισβάλλει "εκεί"-σκότωσαν με τα πλήγματα
τους
48 τουλάχιστον ενόπλους "του" ή που "πρόσκεινται στον" τύραννο
Άσαντ
τον Β΄,εκ των οποίων 9 λέγεται ότι είναι ένοπλοι
"της"
"θρησκευτικής" γραφειοκρατίας που ελέγχει
την
Ισλαμορεφορμιστική Χεζμπολλάχ
(Βλέπε
τα άρθρα του "Reuters",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Turkish strikes in northeast Syria kill 48 pro-Damascus troops: Observatory"
και
"Turkish strike in Syria kills nine Hezbollah members,wounds 30").
3)Λ.χ.,
επίσης σημαντικοί "παίκτες" που θα εντείνουν την "διακριτική παρέμβαση"
τους
είναι το "δημοκρατικό μεταβατικό" Πακιστάν,η "μεγαλύτερη δημοκρατία
στον
κόσμο" Ινδία και το καθεστώς των μουλάδων.
4)Ήτοι,
σε έναν απροσδιόριστο βαθμό θα ενισχύσει επικοινωνιακά
τον
Τραμπ ως "ειρηνοποιό" ενώ ταυτόχρονα θα ενισχύσει επικοινωνιακά
και
τους Ταλιμπάν που θα ισχυρίζονται-ψευδώς προφανώς αλλά βέβαια πολιτικά
δεν
έχει σημασία-ότι η δική τους "θρησκευτική" ισχύ απώθησε τους Αμερικανούς
με
ότι αυτό συνεπάγεται για ενθάρρυνση του "φανατισμού" διεθνώς.
5)Όπου,
η χτεσινή απόπειρα ντου από πολλούς "λαθρομετανάστες"
στα
"σύνορα μας" στον Έβρο και η συνεπακόλουθες συγκρούσεις
με
την αστυνομία του αστικού κράτους "μας" έχει πολλά κοινά
με
τις απόπειρες ντου "λαθρομεταναστών" στον Ισπανικό θύλακα
του
Μαρόκου(που είχαμε "παλαιότερα" δει) με την διαφορά βέβαια
ότι
στην "συγκεκριμένη" περίπτωση το όλο "εγχείρημα" είχε
την
σχεδόν ανοιχτή υποστήριξη της "Τουρκίας" που θέλει
να
δημιουργήσει πολιτική δυσκολία|πιέσει τον Ελληνικό υπό|ιμπεριαλισμό.
Με
αυτό σαφές,"θα έπρεπε" να είναι σαφές ότι οι περισσότεροι
"ντόπιοι
απλοί" άνθρωποι "εδώ" εκλαμβάνουν τα "συμβάντα" αυτά
ως
ένα είδος απόπειρας εισβολής της οποίας η απόκρουση είναι δικαιολογημένη-
με
ότι αυτό συνεπάγεται συνολικότερα ή για να το πούμε διαφορετικά,
από
την στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του "πλανήτη μας"
(όπου
μπορούν να ζήσουν "άνθρωποι" εννοείται) είναι κατοικημένο
τότε
η στάση των "ντόπιων" είναι καθοριστικής σημασίας
για
όποιες τυχόν νέες "μετακινήσεις πληθυσμών"
και
η περιφρόνηση των πολιτικών συμφερόντων τους
στο
γνωστό "Αριστερό" μοτίβο
(που
λέει ότι "δεν καταλαβαίνουν") αργά ή γρήγορα οδηγεί
σε
πολύ κακά παρατράγουδα,που "ακόμα" δεν τα έχουμε δει όλα.