Μεξικό-Σχόλιο
Έχουν "προκύψει"1 στο "δημοκρατικό μεταβατικό"
Μεξικό
υπό-"ταραχές" από την από τα πάρα πολύ Δεξιά "Αντιπολίτευση"-
με
"έως και" ντου στο "Ναό της Δημοκρατίας" που έκαναν
οι
"ακτιβιστές" της-
για
το "εγχείρημα" 2 του "για πρώτη φορά Αριστερού" απερχόμενου προέδρου
Λοπέζ
Ομπραντόρ και της από το ίδιο "ήπια" Νέο-Νιτσεϊκό
κόμμα
διαχειρίστριας που θα τον διαδεχθεί στο "ύπατο αξίωμα"
του
αστικού κράτους
να
αλλάξει το "Σύνταγμα" ώστε να εκλέγονται "ελεύθερα"
στο
εξής όλοι οι "ανεξάρτητοι" δικαστές
(Βλέπε
τα άρθρα του CTV,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Protesters storm Mexican Senate forcing pause on judicial reform debate"
και
των "AP News",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Mexico΄s Senate approves a contentious overhaul after protesters storm the chamber"
και
"Mexico will amend its consitution this weekend to require all judges to be elected"),
με
το σχόλιο από την σκοπιά του Χομπσιανού Επαναστατικού Κομμουνισμού-
και
όχι "άλλη" βέβαια-
να
είναι ότι προφανώς αυτή η "κίνηση" εμφανίζεται-
και
υπό μία έννοια όντως είναι-
ως
περισσότερο "δημοκρατική"
καθώς
ως τώρα τους "λειτουργούς της δικαιοσύνης"
δεν
τους εξέλεγε κανένας.
Πλην
όμως, το άμεσα συνεπαγόμενο είναι
πως
εφόσον οι εν λόγω δικαστές
θα
"επιλέγονται" από τον "λαό"
θα
είναι ταυτόχρονα και εξ΄ ορισμού
η
προτίμηση μίας μόνο μερίδας στην "κοινωνία"
που
θα έχει προσωρινά πλειοψηφήσει.
Ως
εκ τούτου, από χέρι η απαιτούμενη αμεροληψία
τους-
που, καταρχάς υποτίθεται ότι εκδηλώνεται
με
απόσταση από όλες τις φατρίες-
δεν
θα υφίσταται και, "ως εκ τούτου",
όλες
οι στοιχειωδώς επίμαχες αποφάσεις τους
θα
μπορούν να προσβληθούν
(στα
μάτια της "κοινής γνώμης")
ως
μεροληπτικές και άρα(χωρίς εισαγωγικά) άδικες.
Για
να μην τα πολυλογούμε,
το
"δίλημμα" στα της "δικαιοσύνης ζητήματα"3
είναι
πως εάν είναι "ανεξάρτητη" αναπόφευκτα
είναι
και "επίσημα" ολιγαρχική
και
αντίστροφα εάν είναι "δημοκρατική" σίγουρα
δεν
είναι "ανεξάρτητη"4.
Όσο
οι "παράμετροι" εντός των οποίων γίνεται
η
"συζήτηση" αυτή παραμένουν εκείνες
του
σε ιστορική παρακμή και πτώση κοινωνικού καθεστώτος
"μας"
δεν υπάρχει διαφυγή από τα όσα λέγαμε παραπάνω.
Μία
υποθετική εντελώς τεχνητή αταξική "κοινωνία"-
που,
θα είχε επιβληθεί παγκόσμια "βίαια" και επαναστατικά-
όμως
δεν θα βρισκόταν μπροστά στα ίδια άτοπα
διότι
(όπως λέγαμε "παλαιότερα")
θα
εξαφάνιζε παντελώς
τους
νόμους(και άρα την "ανάγκη" για ειδικούς
που
τους ερμηνεύουν και τον επιβάλλουν)
και
θα τους αντικαθιστούσε από πράξεις αντί|Κομμουνιστικές
(χωρίς
εισαγωγικά-που θα περιλάμβαναν και ένα υπαρκτό μέρος
των
αδικημάτων τα οποία περιλαμβάνονται σήμερα στο ποινικό και αστικό δίκαιο)
που
θα τις πολεμούσε με όλα τα αναγκαία μέσα
και
πράξεις ουδέτερες
ή
"θετικές" προς την εντελώς πάρα φύσιν γενική απελευθέρωση
τις
οποίες θα άφηνε να χειριστούν(με όποια έννοια) οι "πολίτες"
με
την απόλυτη προϋπόθεση της τήρησης των κανόνων της ισότητας
στις
όποιες διευθετήσεις γίνονταν.
Το
"πρόβλημα" είναι ότι ουδείς θέλει μία τέτοια εξέλιξη
(χωρίς
εισαγωγικά) και άπαντες το αποδεικνύουν
με
1002 τρόπους εκ των οποίων ο-έως τώρα-περισσότερο "εμβληματικός"
είναι
η "παλλαϊκή" υποστήριξη στην ανεμπόδιστη
(τόσο
από την έγκαιρη επιβολή μίας "εξωτερικής" καραντίνας
όσο
και από την συνεπή εφαρμογή μίας "εσωτερικής" καραντίνας)
"άνθιση"
του επικίνδυνου|θανατηφόρου ιού στις γραμμές του υποτελούς πληθυσμού
που,
οι εγκληματικές "αρχές" προώθησαν και προωθούν με ενθουσιασμό
ώστε
με τις μαζικές δολοφονίες 4 μελών των(κυρίως) "ευάλωτων κατηγοριών"
(οι
οποίες βρίσκουν την-τουλάχιστον-"ανοχή" των-στατιστικά μιλώντας-μη|ευάλωτων) \
να
"διασώσουν" την "αναξιοπαθούσα" κερδοφορία του κεφαλαίου.
Έτσι
ακριβώς γίνονται αυτά "τα πράγματα"5 στην "εποχή μας"6
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή αυτού που θα έπρεπε να είναι η δικτατορία του προλεταριάτου.
Σημειώσεις:
1)Και
για την ακρίβεια στις 13 Σεπτεμβρίου 2024 A.D.
2)Ο
στόχος της "Μεξικανικής" αυτής ποικιλίας του Νέο-Νιτσεϊσμού
είναι
βέβαια να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την προσωρινή πλειοψηφία
τους
στις προτιμήσεις του "λαού" και να φτιάξουν έναν δικαστικό μηχανισμό
τέτοιο
που "στη συνέχεια" θα διώκει τους "αντιπάλους" τους,
θα
εγκρίνει "αμφιλεγόμενα Συνταγματικά" νομοσχέδια
κ.λ.π.
ως τη στιγμή που το "σκηνικό" θα θυμίζει εκείνο
της
"Μπολιβαριανής" Βενεζουέλας(όπως και "παλαιότερα" λέγαμε).
3)Μια
που άνοιξε αυτή η "συζήτηση" έχει σχέση με το "θέμα"
η
"μικρή είδηση" ότι στις Η.Π.Α. "επίσημα" υπέρ
της
"ιερής πλέον" Kamala Harris τάχθηκε και
ο
υπουργός Δικαιοσύνης του Μπους του Β΄-
ο
οποίος είχε γράψει την "γνωμοδότηση" σύμφωνα
με
την οποία οι "τρομοκράτες" θα αντιμετωπίζονταν
ως
"παράνομοι μαχητές" και όχι ως αιχμάλωτοι πολέμου
έτσι
επιτρέποντας τα βασανιστήρια σε βάρος τους,
το
Guantanamo και τα λοιπά γνωστά-
με
το "σκεπτικό" ότι ο ακροδεξιός|φασιστοειδής
Τραμπ
θα απειλήσει τον "νομικό πολιτισμό μας"
(Βλέπε
το άρθρο του "Newsweek",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Bush official behind " torture memos"
calls
Trump threat to rule of law").
4)Το
ίδιο ίσχυε-προς αποφυγήν "παρανοήσεων"-
και
στην Κλασσική Αθήνα
όπου
ο ίδιος ο "λαός" δίκαζε("συντεταγμένα"
και
όχι σαν όχλος προφανώς)
και
το αποτέλεσμα ήταν σε "περιπτώσεις"
όπου
για όποιους λόγους ο δικαζόμενος
δεν
ήταν δημοφιλής(λ.χ.
ο
Σωκράτης με
τις
"κατά βάση" ολιγαρχικές πεποιθήσεις
του)
να "προκύπτει" πολιτική δίωξη
και
καταδίκη σε θάνατο.
Δεν
μας ενοχλεί πολύ η εξόντωση του δασκάλου
του
Πλάτωνα(προς αποφυγήν "παρανοήσεων")
την
οποία "έως και"
