Συμπλήρωμα
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Να
συμπληρώσουμε την σημερινή μας ανάρτηση καταρχάς
με
την διόρθωση της ημερομηνίας στην παραπομπή
που
κάναμε το πρωί(στην σημείωση 1)-για το "νέο" πλήγμα
από
μη|επανδρωμένο Αμερικανικό αεροσκάφος στην Υεμένη-
και
η οποία είναι προφανώς
3
Μαρτίου και όχι 3 Φεβρουαρίου όπως λανθασμένα
εκ
παραδρομής γράψαμε και από εκεί και πέρα ευκαιρίας δοθείσης
να
σχολιάσουμε λίγο παραπάνω την(γνωστή μας) δολοφονία
του
"ατυχούς αντιπολιτευόμενου" φιλελεύθερου πολιτικού
στην
Μόσχα για την οποία αναμφίβολα η σύντομη
πλην
λίαν ορθή τοποθέτηση μας έχει προκαλέσει διάφορα σχόλια
σε
μία έκρηξη "ιερής αγανάκτησης" για τον "κυνικό"
και
"ολοκληρωτικό" χαρακτήρα της θέσης μας.Έτσι λοιπόν
αφού
για το συνολικότερο ζήτημα του τέτοιου τύπου "ιερών αγανακτήσεων"
των
διαφόρων σχολιαστών παραπέμψουμε στο "Η ηθική μας
και
η ηθική τους" του Τρότσκυ που(όπως γνωρίζουμε) δίνει
τις
δέουσες απαντήσεις, να πάμε στο πιο "συγκεκριμένο" ζήτημα
της
δολοφονίας ως τέτοιας και να πούμε το απλό-ήτοι
ότι
δεν μας προκάλεσε την παραμικρή ενόχληση διότι
ο
πολιτικός αυτός,ως φιλελεύθερος "μεταρρυθμιστής"
και
στέλεχος της κυβέρνησης Γιέλτσιν ήταν συνυπεύθυνος
για
το κοινωνικό έγκλημα που διαπράχτηκε στην δεκαετία
του
1990 κατά του Ρωσικού λαού|
με
την "μετάβαση" προς την "αγορά" και τον κοινοβουλευτισμό
μετά
τις ολέθριες "δημοκρατικές" πολιτικές αντεπαναστάσεις του 1989-91|
και
το οποίο κόστισε(όπως γνωρίζουμε) κατά
τους
πιο συντηρητικούς υπολογισμούς τουλάχιστον τόσους νεκρούς όσους
και
η συμμετοχή της Τσαρικής Ρωσίας στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.Βεβαίως,
θα
προτιμούσαμε την τιμωρία του να την αναλάμβαναν
οι
επαναστατημένοι ένοπλοι εργάτες που να τον δικάσουν και να
τον
καταδικάσουν στα δικαστήρια του εργατικού κράτους που "βίαια"
θα
έφτιαχναν,αλλά,καθώς αυτό έως τώρα δεν έγινε μέσα
στο
τέλειο στρατηγικό κενό,είναι ένα είδος ιστορικής δικαιοσύνης το
ότι
τον έφαγαν οι κοινωνικά και πολιτικά όμοιοι του,είτε αυτοί είναι
ο
"ισχυρός" Πούτιν ή|και το "περιβάλλον" του-όπως εμείς εκτιμούμε
ότι
είναι το πιθανότερο1-είτε φαγώθηκε από "false flag operation"
των
"πολιτισμένων" Δυτικών ή|και των "Ουκρανών" για να ρίξουν
το
φταίξιμο στον Πούτιν2 όπως λένε οι "φιλικά προσκείμενες"
προς
τους άρχοντες του Κρεμλίνου πηγές,είτε τον έφαγε κάποια
"πιο
σκληροπυρηνική"(από τον Πούτιν δηλαδή) ομάδα των Ρωσικών υπηρεσιών3
όπως
λένε "ετερόδοξες"(όχι μέσα στο πνεύμα
της
τρέχουσας Δυτικής "αφήγησης" δηλαδή) Αμερικανικές ιστοσελίδες.
Σε
κάθε περίπτωση και πέραν της ικανοποίησης που δίνει
το
εν λόγω "συμβάν",το γεγονός παραμένει
ότι
είναι ένδειξη βαθύτατης αστάθειας στις γραμμές της κυρίαρχης τάξης
και
του κράτους της στην Ρωσία και έρχεται να δέσει πολύ καλά
με
λ.χ. τις νεότερες "εκτιμήσεις" της(γνωστής μας) "Stratfor"
που
"προβλέπει" την κατάρρευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσα
στην
επόμενη πενταετία σε μία διαδικασία όπου "ενδέχεται
να
πετάξουν και κάποιοι πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές"(!!!)
σε
μία "επιπλέον" απόδειξη του τι όντως συμβαίνει στην "εποχή μας"4.
Σημειώσεις:
1)Ως
ένα πολύ ηχηρό μήνυμα προς την "φιλελεύθερη αντιπολίτευση"-
και
άσχετα του επικοινωνιακού οφέλους που αυτή αποκομίζει από αυτό-
να
μην επιχειρήσουν καμία "χρωματιστή" ιστορία διότι η Ρωσία
δεν
είναι "Ουκρανία" και ο Πούτιν δεν είναι "ατυχής" Γιανούκοβιτς.
2)Ως
προς αυτή την εκδοχή το πρόβλημα δεν είναι
ότι
φυσικά οι "πολιτισμένοι" Δυτικοί ή οι "Ουκρανοί" θα είχαν
τον
παραμικρό ενδοιασμό να κάνουν κάτι τέτοιο αλλά
ότι
είναι εντελώς διαφορετικής|ού δυσκολίας και πολιτικού ρίσκου κίνηση
το
να καταρριφθεί πάνω από τα πεδία μάχης του "Ουκρανικού" εμφυλίου
το
Μαλαισιανό επιβατικό αεροσκάφος(που ξέρουμε) από "Ουκρανικό" μαχητικό
(όπως
και σχεδόν σίγουρα έγινε τον Ιούλιο του 2014) ή οι "αντιπολιτευόμενοι" στην Συρία
να
εξοντώσουν με αέριο νεύρων σαρίν ένα χωριό και να το ρίξουν
στον
τύραννο Άσαντ τον Β'
(τον
Αύγουστο του 2013 όπως ξέρουμε) και το να δολοφονηθεί ένας πολιτικός
στην
Μόσχα πλάι στο λίαν καλά φρουρούμενο Κρεμλίνο με ότι αυτό συνεπάγεται
για
τους κινδύνους σύλληψης των δραστών και συνεπακόλουθης αποκάλυψης(καθώς
οι
Ρωσικές υπηρεσίες σίγουρα "have ways of making people talk")
των
όσων τους έστειλαν.
3)Όπου
για αυτη την εκδοχή η δυσκολία βρίσκεται στο ότι δεν έχουμε καμία άλλη
(χωρίς
εισαγωγικά) ένδειξη της ύπαρξης μίας τέτοιας φατρίας ως τώρα
σε
θέση τέτοιας ισχύος που θα της επέτρεπε να πράξει κάτι τέτοιο με ατιμωρησία.
4)Όπου
στη "Νέα Λιβύη",αυτονόητα,η "διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση"
του
Τομπρούκ διόρισε ως αρχηγό του στρατού
του-
σε "state collapse"-αστικού κράτους
τον
(γνωστό μας) επίδοξο πραξικοπηματία στρατηγό-
και
εννοείται πρώην πράκτορα της CIΑ
(Βλέπε
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Libya names anti-Islamist General Hafter as army chief").
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Να
συμπληρώσουμε την σημερινή μας ανάρτηση καταρχάς
με
την διόρθωση της ημερομηνίας στην παραπομπή
που
κάναμε το πρωί(στην σημείωση 1)-για το "νέο" πλήγμα
από
μη|επανδρωμένο Αμερικανικό αεροσκάφος στην Υεμένη-
και
η οποία είναι προφανώς
3
Μαρτίου και όχι 3 Φεβρουαρίου όπως λανθασμένα
εκ
παραδρομής γράψαμε και από εκεί και πέρα ευκαιρίας δοθείσης
να
σχολιάσουμε λίγο παραπάνω την(γνωστή μας) δολοφονία
του
"ατυχούς αντιπολιτευόμενου" φιλελεύθερου πολιτικού
στην
Μόσχα για την οποία αναμφίβολα η σύντομη
πλην
λίαν ορθή τοποθέτηση μας έχει προκαλέσει διάφορα σχόλια
σε
μία έκρηξη "ιερής αγανάκτησης" για τον "κυνικό"
και
"ολοκληρωτικό" χαρακτήρα της θέσης μας.Έτσι λοιπόν
αφού
για το συνολικότερο ζήτημα του τέτοιου τύπου "ιερών αγανακτήσεων"
των
διαφόρων σχολιαστών παραπέμψουμε στο "Η ηθική μας
και
η ηθική τους" του Τρότσκυ που(όπως γνωρίζουμε) δίνει
τις
δέουσες απαντήσεις, να πάμε στο πιο "συγκεκριμένο" ζήτημα
της
δολοφονίας ως τέτοιας και να πούμε το απλό-ήτοι
ότι
δεν μας προκάλεσε την παραμικρή ενόχληση διότι
ο
πολιτικός αυτός,ως φιλελεύθερος "μεταρρυθμιστής"
και
στέλεχος της κυβέρνησης Γιέλτσιν ήταν συνυπεύθυνος
για
το κοινωνικό έγκλημα που διαπράχτηκε στην δεκαετία
του
1990 κατά του Ρωσικού λαού|
με
την "μετάβαση" προς την "αγορά" και τον κοινοβουλευτισμό
μετά
τις ολέθριες "δημοκρατικές" πολιτικές αντεπαναστάσεις του 1989-91|
και
το οποίο κόστισε(όπως γνωρίζουμε) κατά
τους
πιο συντηρητικούς υπολογισμούς τουλάχιστον τόσους νεκρούς όσους
και
η συμμετοχή της Τσαρικής Ρωσίας στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο.Βεβαίως,
θα
προτιμούσαμε την τιμωρία του να την αναλάμβαναν
οι
επαναστατημένοι ένοπλοι εργάτες που να τον δικάσουν και να
τον
καταδικάσουν στα δικαστήρια του εργατικού κράτους που "βίαια"
θα
έφτιαχναν,αλλά,καθώς αυτό έως τώρα δεν έγινε μέσα
στο
τέλειο στρατηγικό κενό,είναι ένα είδος ιστορικής δικαιοσύνης το
ότι
τον έφαγαν οι κοινωνικά και πολιτικά όμοιοι του,είτε αυτοί είναι
ο
"ισχυρός" Πούτιν ή|και το "περιβάλλον" του-όπως εμείς εκτιμούμε
ότι
είναι το πιθανότερο1-είτε φαγώθηκε από "false flag operation"
των
"πολιτισμένων" Δυτικών ή|και των "Ουκρανών" για να ρίξουν
το
φταίξιμο στον Πούτιν2 όπως λένε οι "φιλικά προσκείμενες"
προς
τους άρχοντες του Κρεμλίνου πηγές,είτε τον έφαγε κάποια
"πιο
σκληροπυρηνική"(από τον Πούτιν δηλαδή) ομάδα των Ρωσικών υπηρεσιών3
όπως
λένε "ετερόδοξες"(όχι μέσα στο πνεύμα
της
τρέχουσας Δυτικής "αφήγησης" δηλαδή) Αμερικανικές ιστοσελίδες.
Σε
κάθε περίπτωση και πέραν της ικανοποίησης που δίνει
το
εν λόγω "συμβάν",το γεγονός παραμένει
ότι
είναι ένδειξη βαθύτατης αστάθειας στις γραμμές της κυρίαρχης τάξης
και
του κράτους της στην Ρωσία και έρχεται να δέσει πολύ καλά
με
λ.χ. τις νεότερες "εκτιμήσεις" της(γνωστής μας) "Stratfor"
που
"προβλέπει" την κατάρρευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας μέσα
στην
επόμενη πενταετία σε μία διαδικασία όπου "ενδέχεται
να
πετάξουν και κάποιοι πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές"(!!!)
σε
μία "επιπλέον" απόδειξη του τι όντως συμβαίνει στην "εποχή μας"4.
Σημειώσεις:
1)Ως
ένα πολύ ηχηρό μήνυμα προς την "φιλελεύθερη αντιπολίτευση"-
και
άσχετα του επικοινωνιακού οφέλους που αυτή αποκομίζει από αυτό-
να
μην επιχειρήσουν καμία "χρωματιστή" ιστορία διότι η Ρωσία
δεν
είναι "Ουκρανία" και ο Πούτιν δεν είναι "ατυχής" Γιανούκοβιτς.
2)Ως
προς αυτή την εκδοχή το πρόβλημα δεν είναι
ότι
φυσικά οι "πολιτισμένοι" Δυτικοί ή οι "Ουκρανοί" θα είχαν
τον
παραμικρό ενδοιασμό να κάνουν κάτι τέτοιο αλλά
ότι
είναι εντελώς διαφορετικής|ού δυσκολίας και πολιτικού ρίσκου κίνηση
το
να καταρριφθεί πάνω από τα πεδία μάχης του "Ουκρανικού" εμφυλίου
το
Μαλαισιανό επιβατικό αεροσκάφος(που ξέρουμε) από "Ουκρανικό" μαχητικό
(όπως
και σχεδόν σίγουρα έγινε τον Ιούλιο του 2014) ή οι "αντιπολιτευόμενοι" στην Συρία
να
εξοντώσουν με αέριο νεύρων σαρίν ένα χωριό και να το ρίξουν
στον
τύραννο Άσαντ τον Β'
(τον
Αύγουστο του 2013 όπως ξέρουμε) και το να δολοφονηθεί ένας πολιτικός
στην
Μόσχα πλάι στο λίαν καλά φρουρούμενο Κρεμλίνο με ότι αυτό συνεπάγεται
για
τους κινδύνους σύλληψης των δραστών και συνεπακόλουθης αποκάλυψης(καθώς
οι
Ρωσικές υπηρεσίες σίγουρα "have ways of making people talk")
των
όσων τους έστειλαν.
3)Όπου
για αυτη την εκδοχή η δυσκολία βρίσκεται στο ότι δεν έχουμε καμία άλλη
(χωρίς
εισαγωγικά) ένδειξη της ύπαρξης μίας τέτοιας φατρίας ως τώρα
σε
θέση τέτοιας ισχύος που θα της επέτρεπε να πράξει κάτι τέτοιο με ατιμωρησία.
4)Όπου
στη "Νέα Λιβύη",αυτονόητα,η "διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση"
του
Τομπρούκ διόρισε ως αρχηγό του στρατού
του-
σε "state collapse"-αστικού κράτους
τον
(γνωστό μας) επίδοξο πραξικοπηματία στρατηγό-
και
εννοείται πρώην πράκτορα της CIΑ
(Βλέπε
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Libya names anti-Islamist General Hafter as army chief").
