Ταϊβάν-Σχόλιο
Έχει "προκύψει"1 στις Η.Π.Α. πως
ο
ακροδεξιός|φασιστοειδής Τραμπ δήλωσε
"επίσημα"
στην διάρκεια της "ελεύθερης" προεκλογικής
του
εκστρατείας 2 ότι η "δημοκρατική" Ταϊβάν "θα πρέπει
να
πληρώσει περισσότερο για την άμυνα της"(!!!!) και αρνήθηκε
να
απαντήσει εάν ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός-
σε
περίπτωση που τον διαχειριστεί "εκ νέου"
με
όποιο "σενάριο"-
θα
πολεμήσει στο πλευρό της εάν
η
"μικρή και "αναξιοπαθούσα" νήσος-
που
χωρίς συζήτηση έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης-
δεχτεί
επίθεση από τον "Σινικό" ιμπεριαλισμό
με
στόχο την κατάκτηση της
(Βλέπε
το άρθρο των "AP News",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Trump says Taiwan should pay more for defense
and
dodges questions if he would defend the island").
Σε
απάντηση, τρόπον τινά.
ο
υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης
"της"
Ταϊπέι δήλωσε "επίσημα" ότι η "επικράτεια"
του
θα πρέπει "να βασιστεί στον εαυτό της" για την άμυνα
ενάντια
σε ενδεχόμενη εισβολή από τους ενόπλους
"των"
γραφειοκρατών του K.K.K.
(Βλέπε
το άρθρο του "The Defense Post",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Taiwan " must rely" on itself
for
defense against China: FM")
που,
αυτονόητα είναι ορθό μεν
αλλά
δε χωρίς την κατοχή πυρηνικών όπλων
τα
οποία να αποτρέψουν
τον
μεγάλης κλίμακας πόλεμο με την "γείτονα"
πολύ
δύσκολα(και σίγουρα με πελώριο κόστος)
θα
μπορέσει να πετύχει απέναντι
στην
συντριπτική συμβατική υπεροχή της "ισχυρής" Κίνας.
Με
την "εικόνα" συγκριτικά σαφή ερχόμαστε
στο
ερώτημα του γιατί ο "ετερόδοξος" λέει τέτοια τώρα
ενώ
αντίθετα θυμόμαστε ότι είχε ξεκινήσει την πρώτη
του
προεδρική θητεία με "χωρίς προηγούμενο ανοίγματα"
στην
"τότε" πρόεδρο της Ταϊβάν?
Η
απάντηση είναι διότι ο ιμπεριαλισμός "των" Η.Π.Α.
μοιάζει
τώρα συγκριτικά πιο αδύναμος από ότι ήταν στις αρχές
του
2017 A.D. ενώ η "επικράτεια" των αρχόντων του Πεκίνου
δείχνει
συγκριτικά πιο ισχυρή
και
ο Τραμπ το γνωρίζει πολύ καλά.
Άλλωστε,
αν αφαιρέσουμε το αμίμητο "ύφος και στυλ"
στις
διατυπώσεις η πολιτική που "διαφαίνεται"
μέσα
από τα λεγόμενα του δεν διαφέρει πάρα πολύ
από
την "στρατηγική αμφισημία" στο "θέμα"
της
"μικρής και αναξιοπαθούσας" νήσου
που
ακολουθούν οι Δημοκρατικοί διαχειριστές.
Πέραν
όλων των "συγκεκριμένων" λεπτομερειών
όμως
η πραγματική σημασία του παραπάνω "συμβάντος"
είναι
ότι δεν υπάρχει "ιερή δέσμευση"
του
Αμερικανικού ιμπεριαλισμού
προς
όποιον "σύμμαχο"
που
αυτός να μην είναι προετοιμασμένος
υπό
κάποιες "περιστάσεις"
να
την παραβιάσει,
με
τα προαναφερθέντα
να
ισχύουν εξίσου και επίσης
για
την "στάση" της
με
έδρα τις Βρυξέλλες "συνιστώσας"
της
"Ευρώ|Ατλαντικής" Αυτοκρατορίας
και,
εννοείται, της "επικράτειας" του Λονδίνου.
Τα
"παραδείγματα" αφθονούν ξεκινώντας από
το
πλέον πρόσφατο της χούντας του Κιέβου
που
με too little,too late "βοήθεια"
πολεμά
απεγνωσμένα ενάντια
στην
συνεχιζόμενη εισβολή
στο
έδαφος της των ενόπλων
"του"-
τάχα "αναξιοπαθούντος"-Ρωσικού ιμπεριαλισμού
και
πηγαίνουν πολύ προς τα πίσω
σε
μία σειρά που φτάνει
"ως
και" την δεκαετία του 1930 A.D.
και
το ξεπούλημα από την Γαλλία και την Βρετανία
της
"συμμάχου δημοκρατικής" Τσεχοσλοβακίας
στον
Χίτλερ το 1938 A.D.
(ενώ
οι Η.Π.Α. έκαναν "απομονωτισμό")
και
την μη-στήριξη της "συμμάχου όχι δημοκρατικής" Πολωνίας
απέναντι
στην εισβολή του Ναζιστικού ιμπεριαλισμού
και
του "Σοβιετικού" ιμπεριαλισμού
το
1939 A.D.
Για
μία τόσο μακριά σειρά όμοιου τύπου "συμβάντων"
η
εξήγηση δεν μπορεί να περιορίζεται
στις
όποιες πολιτικές "ιδιαιτερότητες"
του
Α΄ ή του Β΄ διαχειριστή
αλλά
να έχει έναν περισσότερο δομικό χαρακτήρα.
Μία
ερμηνεία έχει να κάνει ότι με το ότι συνήθως οι "ιερές δεσμεύσεις"
προς
τους "συμμάχους" γίνονται τις στιγμές "πολιτικής ευφορίας"-
κατά
τις οποίες δεν "διαφαίνεται" ότι όσοι τις διατυπώνουν
θα
κληθούν να τις κάνουν πράξη κιόλας-
ενώ
η ρητή ή άρρητη παραβίαση τους γίνεται
τις
στιγμές που πρέπει να πληρωθεί
ο
γεωπολιτικός λογαριασμός.
Μία
"ακόμα πιο" βαθιά ερμηνεία έχει
να
κάνει με την πάγια ιδιότητα
του
νυν σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμού
για
"...τον αδιάκοπο κλονισμό όλων των κοινωνικών καταστάσεων
και
για την αιώνια αβεβαιότητα και κινητικότητα.
Όλες
οι σταθερές, σκουριασμένες σχέσεις
και
η ακολουθία τους από παλιές σεβάσμιες παραστάσεις
και
αντιλήψεις διαλύονται, κι όλες οι νεοσχηματισμένες
παλιώνουν
αμέσως, πριν προλάβουν να γίνουν σκέλεθρα.
Καθετί
σταθερό και ακλόνητο κλονίζεται, καθετί ιερό βεβηλώνεται..."
(Βλέπε
το "Μανιφέστο" των Μαρξ και Ένγκελς-άσχετα
με
την εντελώς λάθος "φυσικότητα"
που
με τίποτα δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν-εκδόσεις
"Θεμέλιο"
1999, σελίδα 50).
Ότι
λοιπόν ισχύει για το "εσωτερικό"
εξίσου
και επίσης ισχύει για το "εξωτερικό" και τις "σχέσεις"
με
τους "συμμάχους" που, εννοείται
ότι,
δοθείσης της "ευκαιρίας"
θα
πουληθούν με χαρά.
Το
οποίο αφήνει εκείνους
που
περίμεναν την "συνδρομή"
των
"ισχυρών εταίρων"
στα
κρύα του λουτρού
την
στιγμή κατά την οποία περισσότερο χρειάζονται
την
"έξωθεν βοήθεια".
Το
δομικό αδιέξοδο των "χωρών"
που
χρειάζονται "συμμάχους"
για
να υπερασπίσουν τον εαυτό τους
το
οποίο παραπάνω περιγράψαμε
δεν
μπορεί να ξεπεραστεί
υπό
τις συνθήκες του συστήματος
της
εκμετάλλευσης και της καταπίεσης
διότι
άνευ αυτού δεν θα υπήρχε
και
το προαναφερθέν "πρόβλημα"
(με
την έννοια της συνδυασμένης
και
άνισης ανάπτυξης μεταξύ των "χωρών",
των
"κατά συνέπεια" επιθετικών ορέξεων των αρχουσών τάξεων
και
των κρατών "τους" κ.λ.π.).
Ως
εκ τούτου μόνο
η
"βίαιη" και επαναστατική παγκόσμια ανατροπή
του
και η επιβολή στην θέση του
μίας
απολύτως τεχνητής αταξικής "'κοινωνίας"
μπορεί
να δώσει λύση
(εάν
αυτή είναι όντως εφικτή)
πλην
όμως άπαντες απορρίπτουν "μετά βδελυγμίας"
αυτή
την στρατηγική προοπτική
όπως
δείχνει τόσο η "πρακτική"
όσο
και η "θεωρία" τους
σε
κάθε λογής "ζητήματα"
εκ
των οποίων το έως τώρα περισσότερο "εμβληματικό"
είναι
η με τα χίλια υποστήριξη όλων στην ανεμπόδιστη
(τόσο
από την έγκαιρη επιβολή μίας "εξωτερικής" καραντίνας
όσο
και από την συνεπή εφαρμογή μίας "εσωτερικής" καραντίνας)
"άνθισης"
του επικίνδυνου|θανατηφόρου ιού στις γραμμές του υποτελούς πληθυσμού
που,
οι εγκληματικές "αρχές" προώθησαν και προωθούν με ενθουσιασμό
ώστε
με τις μαζικές δολοφονίες μελών των(κυρίως) "ευάλωτων κατηγοριών"
(οι
οποίες βρίσκουν την-τουλάχιστον-"ανοχή" των-στατιστικά μιλώντας-μη|ευάλωτων)
να
"διασώσουν" την "αναξιοπαθούσα" κερδοφορία του κεφαλαίου.
Έτσι
ακριβώς γίνονται αυτά "τα πράγματα"3 στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο παράγοντας
ο
οποίος να οδηγήσει με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή αυτού που θα έπρεπε να είναι η δικτατορία του προλεταριάτου.
Σημειώσεις:
1)Και
για την ακρίβεια στις 23 Ιουλίου 2024 A.D.
2)Όπου,
η συσπείρωση του hip περί την "τώρα ιερή" Kamala Harris
δείχνει
"ήδη" εντυπωσιακή με μία πειθαρχία αντάξια των "Κομμουνιστών"
τα
"παλαιά χρόνια"
(ότι
υπόγειες "τριβές" και αναμφίβολα να υπάρχουν)
σε
μία οριακή-και επί του παρόντος προσωρινή-
διάψευση
των όσων γράφαμε χτες περί του "θέματος".
3)Όπου,
στον "δημοκρατικό" Καναδά "προέκυψε"
ότι
"για πρώτη φορά" μία "γυναίκα"
θα
γίνει αρχηγός του Γενικού Επιτελείου
των
Ενόπλων Δυνάμεων "του"
(Βλέπε
το άρθρο των "AP News",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"A woman becomes commander
of
Canadian Armed Forces
for
the first time") προφανώς
μετά
από "προτροπή"
της
"Αντιστασιακής" κυβέρνησης
του
"ενάρετου" υπέρ|θυσιαστή Τριντό.
