Τυνησία-Ιράκ|Συρία-Βρετανία
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στην "δημοκρατική μεταβατική" Τυνησία,
η
παρατεταμένη και κλιμακούμενη ξηρασία-που "δεν είναι άσχετη"
με
την αλλαγή του κλίματος που προκαλεί σε βάρος των από κάτω
ο
σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμός
και
τα κράτη που τον θωρακίζουν-έχει οδηγήσει σε "εντάσεις",
στις
οποίες ο υποτελής πληθυσμός
των
φτωχότερων επαρχιακών πόλεων επιδίδεται
σε
"πηγαίες ταραχές"-όπου λ.χ. καταλαμβάνονται φράγματα
και
κόβεται προσωρινά η παροχή νερού στην Τύνιδα(!!!) -ενάντια
στην
απορρόφηση του μεγαλύτερου μέρους
των
υδάτινων αποθεμάτων της "χώρας" από1
την
πρωτεύουσα και τις τουριστικές περιοχές
(Βλέπε
το άρθρο των Πακιστανικών "Daily Times",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"We are thirsty",say Tunisians as drought creates tensions"),
στο
"μετά την αποχώρηση" Ιράκ,η Αμερικανική πολεμική αεροπορία
στην
'επιστροφή" της στην άτυχη "χώρα",που διέταξε
ο
"πάρα πολύ προοδευτικός πλέον" Ομπάμα,εξαπέλυσε
9
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) "επίσημες" επιδρομές
κατά
'φανατικών" του "Χαλιφάτου πλέον" ΙΚ και
στην
'άφιξη' της στην πρώην "αδελφική" Συρία εξαπέλυσε
11
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) βομβαρδισμούς ομοίως
(Βλέπε
την σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του "U.S. Department of Defense"
με
την ημερομηνία της 24ης Σεπτεμβρίου).Με
τα
παραπάνω αξιομνημόνευτα κατά νου,ας πάμε τώρα στην Ε.Ε.-δηλαδή
τη
Νέο-Μεσαιωνική Αυτοκρατορική "πολιτισμένη Ευρώπη"2|όπου
η
"χώρα μας" είναι υπερήφανο μέλος-και ειδικότερα
στην
"πολιτισμένη" Βρετανία,στην οποία τις "ελεύθερες" εσωκομματικές εκλογές
στο
Εργατικό Κόμμα κέρδισε ο "Τζέρεμυ μας",με ποσοστό 61,8%
(Βλέπε
"Arab News" της 25ης Σεπτεμβρίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Labour leadership: Corbyn appeals for unity after re-election win")-
το
οποίο(ποσοστό δηλαδή),"συνειρμικά μιλώντας" είναι αρκετά κοντά
στο
61,3% των "Όχι" του περσινού "ελεύθερου" δημοψηφίσματος "εδώ"-
που
ανατράπηκε πραξικοπηματικά υπό την "ευγενή φροντίδα"
της
"κυβέρνησης της Αριστεράς" και των "λοιπών θεσμικών παραγόντων"-
ώστε
να μας προϊδεάζει για το τι έπεται "εκεί" σε βάρος των από κάτω με όποιο "σενάριο".
Αυτό
που έπεται,προς αποφυγήν "παρανοήσεων",δεν οφείλεται
σε
όποιους δευτερεύοντες παράγοντες αλλά στην ρίζα της στρατηγικής προοπτικής
του
"Τζέρεμυ μας" ειδικότερα και
του
υποτίθεται "αριστεροποιημένου" Εργατικού Κόμματος συνολικότερα
η
οποία είναι η "δημοκρατική" διαχείριση του αστικού κράτους
τάχα
σε "φιλολαϊκή" κατεύθυνση,δηλαδή στον ρεφορμισμό που αναπόφευκτα-ιδιαίτερα
σε
φάσεις κρίσης και δη τόσο βαθιάς όσο η σημερινή-υποτάσσει
τα
συμφέροντα των από κάτω που κολυμπούν στις οικτρές αυταπάτες
στις
"ανάγκες" διατήρησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου,του "αξιόχρεου"
του
καπιταλιστικού κράτους,της "τήρησης" των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών όπου αυτό συμμετέχει
κ.λ.π.
Ακριβώς λοιπόν επειδή τα πράγματα είναι έτσι-
και
πέραν της θεωρητικής Μαρξιστικής ανάλυσης υπάρχει
και
η ιστορική επιβεβαίωση της με την εμπειρία ρεφορμιστικών κυβερνήσεων
επί
σχεδόν 1 αιώνα(από την Γερμανία το Νοέμβριο του 1918 συμβατικά)
σε
πάμπολλες "χώρες",υπό όλες τις δυνατές συνθήκες του κινήματος και
της
περιλάλητης"συγκυρίας"- ο "Τζέρεμυ μας"
(ως
προσωποποίηση της ομάδας των ρεφορμιστών γραφειοκρατών
που
ανέλαβε την ηγεσία στο Εργατικό Κόμμα) είναι αυτή την στιγμή μία βραδυφλεγής βόμβα για
τον
"απλό κόσμο εκεί",όπως ακριβώς(αποδείχθηκε ότι) ήταν "εδώ" και ο πρώην "πλατύς"
και
νυν υπέρ|θυσιαστικός ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια πριν το 2015.Επίσης και εξίσου,
ο
"Τζέρεμυ μας"(ομοίως) όσο θα παραμένει στην "αντιπολίτευση" θα είναι ένα πελώριο φρένο
στο
κίνημα καθώς,στην βάση της ρεφορμιστικής στρατηγικής του,θα το υποτάσσει-
στο
μέτρο των δυνάμεων του-στην απόλυτη προτεραιότητα της εκλογικής νίκης του
με
ότι αυτό συνεπάγεται(όπως ομοίως στο μέτρο των δυνάμεων του είχε κάνει
και
ο ΣΥΡΙΖΑ "εδώ"),χωρίς,εννοείται,τα παραπάνω να λαμβάνουν υπόψη το τι
θα
κάνουν οι σε παραλήρημα διατελούντες Δεξιοί του Εργατικού Κόμματος
(με
τους οποίους ο "Τζέρεμυ μας" θέλει "ενότητα" καθώς δεν είναι ούτε λίγοι
ούτε
ανίσχυροι) που θα σαμποτάρουν,θα ασχημονούν με κάθε ευκαιρία κ.λ.π..Άρα λοιπόν,
η
"εικόνα" είναι πως η νίκη του "Τζέρεμυ μας" σημαίνει πως αυξάνονται
οι
πολιτικοί κίνδυνοι για τους από κάτω,υπό συνθήκες όπου με
το
υποτιθέμενο "Brexit" η κρίση του πολιτικού εποικοδομήματος "εκεί" κλιμακώνεται.
Στο
σημείο αυτό ενδέχεται να προβληθεί η "αντίρρηση"
πως
όλα αυτά είναι-τάχα-"πολύ απαισιόδοξα"
και
ότι αντίθετα ο "Τζέρεμυ μας" με την "εμπειρία" που θα "προσφέρει" στους από κάτω
θα
"τους ανοίξει την όρεξη για περισσότερα" και ότι "μετά τον Τζέρεμυ ερχόμαστε εμείς"
στο
πρότυπο του Κερένσκυ και των Μπολσεβίκων.Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε
στην
εν λόγω "αντίρρηση" δείχνοντας μόνο το τι έγινε στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ
αλλά
θα προσθέσουμε πως μία τέτοια προοπτική(τύπου Κερένσκυ|Μπολσεβίκων)
θα
μπορούσε να υπάρξει υπό μία προϋπόθεση:Ήτοι την παρουσία
ενός
εντελώς ανεξάρτητου επαναστατικού κόμματος(πραγματικού και όχι γιαλαντζί)
που
να εκμεταλλευτεί(με την καλή έννοια) την όλη κατάσταση
και
"εξηγώντας υπομονετικά" να πάρει με το μέρος του τον κόσμο που θα απογοητεύει
ο
"Τζέρεμυ μας" και να τον οδηγήσει προς την "βίαιη" επανάσταση
πλην
όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει,καθώς,πέραν των όλων όσων "πλατιών" γνωρίζουμε
ότι
έχουν γίνει επιμελώς τα προηγούμενα χρόνια
για
να ακυρωθεί πλήρως αυτή η προοπτική,μόνο
και
μόνο η στάση της πρώην άκρας αριστεράς "εκεί"
τώρα
στην φάση της εκλογικής αναμέτρησης στο Εργατικό Κόμμα ήταν
το
ακριβώς αντίθετο,δηλαδή ήταν στάση καλλιέργειας "επιπλέον" αυταπατών για τον "Τζέρεμυ
μας"-
σε κόσμο που είχε "από μόνος του" μπόλικες αυταπάτες κάθε λογής-
πλήρους
απουσίας πολιτικής ανεξαρτησίας από το Εργατικό Κόμμα
και
ούτε ίχνος προσπάθειας εκμετάλλευσης της "εμπειρίας" του 1 χρόνου που αυτός
(ο
"Τζέρεμυ μας" δηλαδή) είναι στην ηγεσία των Εργατικών για να σπάσουν
οι
αυταπάτες μίας μειοψηφίας τουλάχιστον απέναντι του.Κατά συνέπεια,
το
"σενάριο" του "μετά τον Τζέρεμυ
εμείς"
αποκλείεται στην βάση των ως τώρα δεδομένων και από εκεί πέρα
η
αποφυγή μίας μεγάλης πολιτικής καταστροφής για τους εργάτες "εκεί" μπορεί
να
γίνει μόνο με τυχόν "εκ του φυσικού" ξεσηκωμό τους3 που θα αλλάξει εντελώς το "τοπίο"
ή
για να το πούμε διαφορετικά
έτσι
ακριβώς γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Ήτοι,
ενάντια στην καπιταλιστική διαχείριση των υδάτινων πόρων.
2)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές" Η.Π.Α.
1
"ως τέτοιος" Ναζί βουλευτής της "Ουκρανίας",που είχε θυμώσει
με
"αντίπαλο του" σε "τηλεοπτική μονομαχία" διότι μιλούσε Ρωσικά,
του
επιτέθηκε και τον γρονθοκόπησε(!!!) στους διαδρόμους του τηλεοπτικού σταθμού
και
στη συνέχεια βανδάλισε το αυτοκίνητο του!!!
(Βλέπε
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Rage unleashed: Ukrainian brawler MP ambushes rival after debate").
3)Ο
οποίος σαφώς δεν αποκλείεται αλλά αν γίνει πρώτον δεν θα οφείλει τίποτα
στις
"πολιτικές δυνάμεις" και δεύτερον θα βρεθεί "από μόνος του" αντιμέτωπος με
όλα
τα ζητήματα τακτικής και στρατηγικής-με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ,
στην "δημοκρατική μεταβατική" Τυνησία,
η
παρατεταμένη και κλιμακούμενη ξηρασία-που "δεν είναι άσχετη"
με
την αλλαγή του κλίματος που προκαλεί σε βάρος των από κάτω
ο
σε ιστορική παρακμή και πτώση καπιταλισμός
και
τα κράτη που τον θωρακίζουν-έχει οδηγήσει σε "εντάσεις",
στις
οποίες ο υποτελής πληθυσμός
των
φτωχότερων επαρχιακών πόλεων επιδίδεται
σε
"πηγαίες ταραχές"-όπου λ.χ. καταλαμβάνονται φράγματα
και
κόβεται προσωρινά η παροχή νερού στην Τύνιδα(!!!) -ενάντια
στην
απορρόφηση του μεγαλύτερου μέρους
των
υδάτινων αποθεμάτων της "χώρας" από1
την
πρωτεύουσα και τις τουριστικές περιοχές
(Βλέπε
το άρθρο των Πακιστανικών "Daily Times",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"We are thirsty",say Tunisians as drought creates tensions"),
στο
"μετά την αποχώρηση" Ιράκ,η Αμερικανική πολεμική αεροπορία
στην
'επιστροφή" της στην άτυχη "χώρα",που διέταξε
ο
"πάρα πολύ προοδευτικός πλέον" Ομπάμα,εξαπέλυσε
9
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) "επίσημες" επιδρομές
κατά
'φανατικών" του "Χαλιφάτου πλέον" ΙΚ και
στην
'άφιξη' της στην πρώην "αδελφική" Συρία εξαπέλυσε
11
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) βομβαρδισμούς ομοίως
(Βλέπε
την σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του "U.S. Department of Defense"
με
την ημερομηνία της 24ης Σεπτεμβρίου).Με
τα
παραπάνω αξιομνημόνευτα κατά νου,ας πάμε τώρα στην Ε.Ε.-δηλαδή
τη
Νέο-Μεσαιωνική Αυτοκρατορική "πολιτισμένη Ευρώπη"2|όπου
η
"χώρα μας" είναι υπερήφανο μέλος-και ειδικότερα
στην
"πολιτισμένη" Βρετανία,στην οποία τις "ελεύθερες" εσωκομματικές εκλογές
στο
Εργατικό Κόμμα κέρδισε ο "Τζέρεμυ μας",με ποσοστό 61,8%
(Βλέπε
"Arab News" της 25ης Σεπτεμβρίου,στο Διαδίκτυο
και
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Labour leadership: Corbyn appeals for unity after re-election win")-
το
οποίο(ποσοστό δηλαδή),"συνειρμικά μιλώντας" είναι αρκετά κοντά
στο
61,3% των "Όχι" του περσινού "ελεύθερου" δημοψηφίσματος "εδώ"-
που
ανατράπηκε πραξικοπηματικά υπό την "ευγενή φροντίδα"
της
"κυβέρνησης της Αριστεράς" και των "λοιπών θεσμικών παραγόντων"-
ώστε
να μας προϊδεάζει για το τι έπεται "εκεί" σε βάρος των από κάτω με όποιο "σενάριο".
Αυτό
που έπεται,προς αποφυγήν "παρανοήσεων",δεν οφείλεται
σε
όποιους δευτερεύοντες παράγοντες αλλά στην ρίζα της στρατηγικής προοπτικής
του
"Τζέρεμυ μας" ειδικότερα και
του
υποτίθεται "αριστεροποιημένου" Εργατικού Κόμματος συνολικότερα
η
οποία είναι η "δημοκρατική" διαχείριση του αστικού κράτους
τάχα
σε "φιλολαϊκή" κατεύθυνση,δηλαδή στον ρεφορμισμό που αναπόφευκτα-ιδιαίτερα
σε
φάσεις κρίσης και δη τόσο βαθιάς όσο η σημερινή-υποτάσσει
τα
συμφέροντα των από κάτω που κολυμπούν στις οικτρές αυταπάτες
στις
"ανάγκες" διατήρησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου,του "αξιόχρεου"
του
καπιταλιστικού κράτους,της "τήρησης" των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών όπου αυτό συμμετέχει
κ.λ.π.
Ακριβώς λοιπόν επειδή τα πράγματα είναι έτσι-
και
πέραν της θεωρητικής Μαρξιστικής ανάλυσης υπάρχει
και
η ιστορική επιβεβαίωση της με την εμπειρία ρεφορμιστικών κυβερνήσεων
επί
σχεδόν 1 αιώνα(από την Γερμανία το Νοέμβριο του 1918 συμβατικά)
σε
πάμπολλες "χώρες",υπό όλες τις δυνατές συνθήκες του κινήματος και
της
περιλάλητης"συγκυρίας"- ο "Τζέρεμυ μας"
(ως
προσωποποίηση της ομάδας των ρεφορμιστών γραφειοκρατών
που
ανέλαβε την ηγεσία στο Εργατικό Κόμμα) είναι αυτή την στιγμή μία βραδυφλεγής βόμβα για
τον
"απλό κόσμο εκεί",όπως ακριβώς(αποδείχθηκε ότι) ήταν "εδώ" και ο πρώην "πλατύς"
και
νυν υπέρ|θυσιαστικός ΣΥΡΙΖΑ τα χρόνια πριν το 2015.Επίσης και εξίσου,
ο
"Τζέρεμυ μας"(ομοίως) όσο θα παραμένει στην "αντιπολίτευση" θα είναι ένα πελώριο φρένο
στο
κίνημα καθώς,στην βάση της ρεφορμιστικής στρατηγικής του,θα το υποτάσσει-
στο
μέτρο των δυνάμεων του-στην απόλυτη προτεραιότητα της εκλογικής νίκης του
με
ότι αυτό συνεπάγεται(όπως ομοίως στο μέτρο των δυνάμεων του είχε κάνει
και
ο ΣΥΡΙΖΑ "εδώ"),χωρίς,εννοείται,τα παραπάνω να λαμβάνουν υπόψη το τι
θα
κάνουν οι σε παραλήρημα διατελούντες Δεξιοί του Εργατικού Κόμματος
(με
τους οποίους ο "Τζέρεμυ μας" θέλει "ενότητα" καθώς δεν είναι ούτε λίγοι
ούτε
ανίσχυροι) που θα σαμποτάρουν,θα ασχημονούν με κάθε ευκαιρία κ.λ.π..Άρα λοιπόν,
η
"εικόνα" είναι πως η νίκη του "Τζέρεμυ μας" σημαίνει πως αυξάνονται
οι
πολιτικοί κίνδυνοι για τους από κάτω,υπό συνθήκες όπου με
το
υποτιθέμενο "Brexit" η κρίση του πολιτικού εποικοδομήματος "εκεί" κλιμακώνεται.
Στο
σημείο αυτό ενδέχεται να προβληθεί η "αντίρρηση"
πως
όλα αυτά είναι-τάχα-"πολύ απαισιόδοξα"
και
ότι αντίθετα ο "Τζέρεμυ μας" με την "εμπειρία" που θα "προσφέρει" στους από κάτω
θα
"τους ανοίξει την όρεξη για περισσότερα" και ότι "μετά τον Τζέρεμυ ερχόμαστε εμείς"
στο
πρότυπο του Κερένσκυ και των Μπολσεβίκων.Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε
στην
εν λόγω "αντίρρηση" δείχνοντας μόνο το τι έγινε στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ
αλλά
θα προσθέσουμε πως μία τέτοια προοπτική(τύπου Κερένσκυ|Μπολσεβίκων)
θα
μπορούσε να υπάρξει υπό μία προϋπόθεση:Ήτοι την παρουσία
ενός
εντελώς ανεξάρτητου επαναστατικού κόμματος(πραγματικού και όχι γιαλαντζί)
που
να εκμεταλλευτεί(με την καλή έννοια) την όλη κατάσταση
και
"εξηγώντας υπομονετικά" να πάρει με το μέρος του τον κόσμο που θα απογοητεύει
ο
"Τζέρεμυ μας" και να τον οδηγήσει προς την "βίαιη" επανάσταση
πλην
όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει,καθώς,πέραν των όλων όσων "πλατιών" γνωρίζουμε
ότι
έχουν γίνει επιμελώς τα προηγούμενα χρόνια
για
να ακυρωθεί πλήρως αυτή η προοπτική,μόνο
και
μόνο η στάση της πρώην άκρας αριστεράς "εκεί"
τώρα
στην φάση της εκλογικής αναμέτρησης στο Εργατικό Κόμμα ήταν
το
ακριβώς αντίθετο,δηλαδή ήταν στάση καλλιέργειας "επιπλέον" αυταπατών για τον "Τζέρεμυ
μας"-
σε κόσμο που είχε "από μόνος του" μπόλικες αυταπάτες κάθε λογής-
πλήρους
απουσίας πολιτικής ανεξαρτησίας από το Εργατικό Κόμμα
και
ούτε ίχνος προσπάθειας εκμετάλλευσης της "εμπειρίας" του 1 χρόνου που αυτός
(ο
"Τζέρεμυ μας" δηλαδή) είναι στην ηγεσία των Εργατικών για να σπάσουν
οι
αυταπάτες μίας μειοψηφίας τουλάχιστον απέναντι του.Κατά συνέπεια,
το
"σενάριο" του "μετά τον Τζέρεμυ
εμείς"
αποκλείεται στην βάση των ως τώρα δεδομένων και από εκεί πέρα
η
αποφυγή μίας μεγάλης πολιτικής καταστροφής για τους εργάτες "εκεί" μπορεί
να
γίνει μόνο με τυχόν "εκ του φυσικού" ξεσηκωμό τους3 που θα αλλάξει εντελώς το "τοπίο"
ή
για να το πούμε διαφορετικά
έτσι
ακριβώς γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει
την
"αυθόρμητη" κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Ήτοι,
ενάντια στην καπιταλιστική διαχείριση των υδάτινων πόρων.
2)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές" Η.Π.Α.
1
"ως τέτοιος" Ναζί βουλευτής της "Ουκρανίας",που είχε θυμώσει
με
"αντίπαλο του" σε "τηλεοπτική μονομαχία" διότι μιλούσε Ρωσικά,
του
επιτέθηκε και τον γρονθοκόπησε(!!!) στους διαδρόμους του τηλεοπτικού σταθμού
και
στη συνέχεια βανδάλισε το αυτοκίνητο του!!!
(Βλέπε
το άρθρο του RT,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Rage unleashed: Ukrainian brawler MP ambushes rival after debate").
3)Ο
οποίος σαφώς δεν αποκλείεται αλλά αν γίνει πρώτον δεν θα οφείλει τίποτα
στις
"πολιτικές δυνάμεις" και δεύτερον θα βρεθεί "από μόνος του" αντιμέτωπος με
όλα
τα ζητήματα τακτικής και στρατηγικής-με ότι αυτό συνεπάγεται.
