Λιβύη-Ιράκ|Συρία-Η.Π.Α.
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ
στη "Νέα Λιβύη" ανακαλύφθηκαν τα πτώματα
5
δημοσιογράφων που είχαν αποκεφαλιστεί από τις μερίδες
των
"ταξιαρχιών|μεραρχιών"
οι
οποίες "επίσημα πλέον" έχουν ορκιστεί πίστη
και
αφοσίωση στο ΙΚ
(Βλέπε
τους Πακιστανικούς "Daily Times",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Islamic state kills five journalists working for Libyan TV"),
στο
"μετά την αποχώρηση" Ιράκ,η Αμερικανική πολεμική αεροπορία
στην
"επιστροφή" της στην άτυχη "χώρα',που διέταξε
ο
"πάρα πολύ προοδευτικός πλέον" Ομπάμα,εξαπέλυσε
26
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) επιδρομές κατά "φανατικών"
του
"Χαλιφάτου πλέον" ΙΚ και στην "άφιξη" της
στην
πρώην "αδελφική" Συρία εξαπέλυσε 5 "επιπλέον"
(των
όσων γνωρίζουμε) βομβαρδισμούς ομοίως
(Βλέπε
την σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του "U.S. Department of Defense"
με
την ημερομηνία της 27ης Απριλίου).
Με
τα παραπάνω αξιομνημόνευτα κατά νου ας πάμε τώρα
στις
Η.Π.Α. "ως τέτοιες" και ειδικότερα στην Βαλτιμόρη όπου "έτυχε"
πως
μετά την κηδεία του(γνωστού μας) "Μαύρου άνδρα" που πέθανε
"υπό
κράτηση"-ήτοι δολοφονήθηκε από την αστυνομία
του
καπιταλιστικού κράτους-ξέσπασαν "πηγαίες ταραχές" μεγάλης κλίμακας,
με
καταστροφές αστυνομικών αυτοκινήτων και εμπρησμούς κτιρίων
και
τραυματισμό 15 αστυνομικών κ.λ.π.
οι
οποίες "ανάγκασαν" τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μέρυλαντ
να
κηρύξει την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και
να
στείλει την Εθνοφρουρά
(Βλέπε
BBC της 28ης Απριλίου,στο Διαδίκτυο).Ως υπογράμμιση
της
σοβαρότητας της κατάστασης,η "δημοτική αρχή" της Βαλτιμόρης είπε
πως
οι τωρινές "ταραχές" είναι "...οι χειρότερες από την εποχή των ταραχών μετά
την
δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968..."(στο ίδιο)
ή
για να το πούμε διαφορετικά έχει ξεκινήσει "εκεί"(στις Η.Π.Α. δηλαδή)
μία
πολύ-πολύ αργή και άνιση ανάκαμψη του κινήματος-μέσα
στο
τέλειο στρατηγικό κενό-όπως άλλωστε φαίνεται και από την οριακή
(πλην
υπαρκτή) κινητικότητα που(ξέρουμε ότι) υπάρχει μεταξύ κάποιων εργατών,
με
την πιο ορατή ως τώρα εκδήλωση αυτής της ανάκαμψης να είναι
το
κίνημα ενάντια στο όργιο των δολοφονιών της αστυνομίας
καθώς
όσο και να θαυμάζει ο υποτελής πληθυσμός την αυτοκρατορία
"του"
είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσει αυτό τον θαυμασμό όταν
οι
"αρχές" αυτής φροντίζουν να
τον
δολοφονούν σε καθημερινή βάση(κυριολεκτικά)1.
Η
εξέλιξη αυτή είναι προφανώς καλή αλλά δεν πρέπει να υπάρχει
η
παραμικρή "παρανόηση" για το ότι το κίνημα πρόκειται
να
έχει εύκολες νίκες-αφενός διότι έως τώρα δεν περιλαμβάνει
το
μεγαλύτερο μέρος των από κάτω
και
αφετέρου και πολύ σημαντικότερο διότι έχει
να
αντιμετωπίσει μία κυρίαρχη τάξη και
το
κράτος της που είναι "πολύ πιο" λυσσασμένη|ο από ότι ήταν2 την δεκαετία
του
1960 και αποφασισμένη|ο να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα3
για
να κρατήσει το πελώριο μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που
δια
της έντασης της εκμετάλλευσης των δεκετιών μετά
το
1970 έχει "καθιερώσει" να αποσπά,με
την
μοίρα του "ειρηνικά|ειρηνικά" Occupy Wall Σtreet που σαρώθηκε αφενός
από
την κεντρικά οργανωμένη καταστολή και αφετέρου από την ίδια του
την
ριζική απουσία περιεχομένου-ως κοινωνικά καθορισμένο ίδιον
των
"παγκοσμιοποιημένων μεσαίων τάξεων"-
να
είναι πολύ διδακτική.
Έτσι
γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει την "αυθόρμητη"
κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"4-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Ή
για να το πούμε διαφορετικά,η αστυνομία εφαρμόζει
στις
Αμερικανικές πόλεις απέναντι σε "υπόπτους"-ήτοι
τους
φτωχούς-
τις
ίδιες δολοφονικές τακτικές
που
ο Αμερικανικός στρατός εφήρμοζε και εφαρμόζει απέναντι
σε
"τρομοκράτες" σε λ.χ. Αφγανιστάν και Ιράκ επιβεβαιώνοντας
έτσι
την(γνωστή μας) ρήση του Μαρξ για το ότι "ένας λαός
που
καταπιέζει άλλους"(χωρίς εισαγωγικά)"δεν μπορεί
να
είναι ο ίδιος ελεύθερος".
2)Η
(συγκριτικά) λιγότερη λύσσα των από πάνω την δεκαετία
του
1960 φυσικά είχε να κάνει όχι με τις ανύπαρκτες "αρετές" τους
αλλά
με το ότι η αγορά εργασίας,τόσο στο "εσωτερικό" των Η.Π.Α.
όσο
και διεθνώς, ήταν πολύ πιο "στενή" και άρα(χωρίς εισαγωγικά)
το
εργατικό κίνημα ήταν αντικειμενικά πολύ πιο ισχυρό εξασφαλίζοντας
έτσι
μία κοινωνική ομπρέλλα προστασίας για τα "κινήματα"
η
οποία επέτρεψε σε αυτά να έχουν τις οριακές "επιτυχίες" που είχαν.
3)Να
μην ξεχνάμε πως ο "λατρευτός" Ομπάμα έχει "ήδη" προχωρήσει
στην
"επίσημη" έξω|δικαστική δολοφονία Αμερικανών "πολιτών"
ως
μέρος του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας".
4)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές" Η.Π.Α.
ενώ
στην "εφαρμογή" της διαβόητης "νέας συμφωνίας για εκεχειρία"
στα
Ανατολικά,οι ένοπλοι της χούντας του Κιέβου σφυροκόπησαν
με
το πυροβολικό τους προάστιο του Ντονέτσκ
(Βλέπε
το άρθρο του "Novorossia Today",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Donetsk,the Kievskiy distrit was shelled by the Armoured Forces of Ukraine"),
στο
Κίεβο,η αστυνομία του αδύναμου "Ουκρανικού" αστικού κράτους άρχισε
να
συλλαμβάνει ανθρακωρύχους που συμμετείχαν στις(γνωστές
μας)
διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των "αρχών"
(Βλέπε
το άρθρο του "Itar-Tass",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Ukraine police begin arrests of miners protesting in capital").Κατά
τα
λοιπά,αυτονόητα,στο Νταγκεστάν του εθνικά καταπιεσμένου Καυκάσου,
η
αστυνομία του "ισχυρού Ρωσικού" καπιταλιστικού κράτους σκότωσε
σε
ανταλλαγή πυρών 1 επικεφαλής των "φανατικών"
(Βλέπε
το άρθρο του "Itar-Tass",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Leader of gang operating in Dagestan liquidated").
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο "πολιτικής ενότητας" για τον ρεφορμισμό:
Ενώ
στη "Νέα Λιβύη" ανακαλύφθηκαν τα πτώματα
5
δημοσιογράφων που είχαν αποκεφαλιστεί από τις μερίδες
των
"ταξιαρχιών|μεραρχιών"
οι
οποίες "επίσημα πλέον" έχουν ορκιστεί πίστη
και
αφοσίωση στο ΙΚ
(Βλέπε
τους Πακιστανικούς "Daily Times",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Islamic state kills five journalists working for Libyan TV"),
στο
"μετά την αποχώρηση" Ιράκ,η Αμερικανική πολεμική αεροπορία
στην
"επιστροφή" της στην άτυχη "χώρα',που διέταξε
ο
"πάρα πολύ προοδευτικός πλέον" Ομπάμα,εξαπέλυσε
26
"επιπλέον"(των όσων γνωρίζουμε) επιδρομές κατά "φανατικών"
του
"Χαλιφάτου πλέον" ΙΚ και στην "άφιξη" της
στην
πρώην "αδελφική" Συρία εξαπέλυσε 5 "επιπλέον"
(των
όσων γνωρίζουμε) βομβαρδισμούς ομοίως
(Βλέπε
την σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του "U.S. Department of Defense"
με
την ημερομηνία της 27ης Απριλίου).
Με
τα παραπάνω αξιομνημόνευτα κατά νου ας πάμε τώρα
στις
Η.Π.Α. "ως τέτοιες" και ειδικότερα στην Βαλτιμόρη όπου "έτυχε"
πως
μετά την κηδεία του(γνωστού μας) "Μαύρου άνδρα" που πέθανε
"υπό
κράτηση"-ήτοι δολοφονήθηκε από την αστυνομία
του
καπιταλιστικού κράτους-ξέσπασαν "πηγαίες ταραχές" μεγάλης κλίμακας,
με
καταστροφές αστυνομικών αυτοκινήτων και εμπρησμούς κτιρίων
και
τραυματισμό 15 αστυνομικών κ.λ.π.
οι
οποίες "ανάγκασαν" τον κυβερνήτη της πολιτείας του Μέρυλαντ
να
κηρύξει την πόλη σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και
να
στείλει την Εθνοφρουρά
(Βλέπε
BBC της 28ης Απριλίου,στο Διαδίκτυο).Ως υπογράμμιση
της
σοβαρότητας της κατάστασης,η "δημοτική αρχή" της Βαλτιμόρης είπε
πως
οι τωρινές "ταραχές" είναι "...οι χειρότερες από την εποχή των ταραχών μετά
την
δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968..."(στο ίδιο)
ή
για να το πούμε διαφορετικά έχει ξεκινήσει "εκεί"(στις Η.Π.Α. δηλαδή)
μία
πολύ-πολύ αργή και άνιση ανάκαμψη του κινήματος-μέσα
στο
τέλειο στρατηγικό κενό-όπως άλλωστε φαίνεται και από την οριακή
(πλην
υπαρκτή) κινητικότητα που(ξέρουμε ότι) υπάρχει μεταξύ κάποιων εργατών,
με
την πιο ορατή ως τώρα εκδήλωση αυτής της ανάκαμψης να είναι
το
κίνημα ενάντια στο όργιο των δολοφονιών της αστυνομίας
καθώς
όσο και να θαυμάζει ο υποτελής πληθυσμός την αυτοκρατορία
"του"
είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσει αυτό τον θαυμασμό όταν
οι
"αρχές" αυτής φροντίζουν να
τον
δολοφονούν σε καθημερινή βάση(κυριολεκτικά)1.
Η
εξέλιξη αυτή είναι προφανώς καλή αλλά δεν πρέπει να υπάρχει
η
παραμικρή "παρανόηση" για το ότι το κίνημα πρόκειται
να
έχει εύκολες νίκες-αφενός διότι έως τώρα δεν περιλαμβάνει
το
μεγαλύτερο μέρος των από κάτω
και
αφετέρου και πολύ σημαντικότερο διότι έχει
να
αντιμετωπίσει μία κυρίαρχη τάξη και
το
κράτος της που είναι "πολύ πιο" λυσσασμένη|ο από ότι ήταν2 την δεκαετία
του
1960 και αποφασισμένη|ο να κάνει κυριολεκτικά τα πάντα3
για
να κρατήσει το πελώριο μερίδιο του κοινωνικού πλούτου που
δια
της έντασης της εκμετάλλευσης των δεκετιών μετά
το
1970 έχει "καθιερώσει" να αποσπά,με
την
μοίρα του "ειρηνικά|ειρηνικά" Occupy Wall Σtreet που σαρώθηκε αφενός
από
την κεντρικά οργανωμένη καταστολή και αφετέρου από την ίδια του
την
ριζική απουσία περιεχομένου-ως κοινωνικά καθορισμένο ίδιον
των
"παγκοσμιοποιημένων μεσαίων τάξεων"-
να
είναι πολύ διδακτική.
Έτσι
γίνονται αυτά τα πράγματα στην "εποχή μας"
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να οδηγήσει την "αυθόρμητη"
κίνηση των μαζών με "διαρκή" βήματα
στην
"βίαιη" σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια,αυτό που χρειάζεται "εκεί" και "εδώ"-
δηλαδή
στην "χώρα μας"
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής "πολιτισμένης Ευρώπης"4-
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της "διαρκούς" και "βίαιης"
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η "πολιτική ενότητα" και
"μονιμότερη πολιτική συσπείρωση" για τον ρεφορμισμό
που διάφοροι "πολύ ριζοσπάστες" ή|και "αντικαπιταλιστές"
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Ή
για να το πούμε διαφορετικά,η αστυνομία εφαρμόζει
στις
Αμερικανικές πόλεις απέναντι σε "υπόπτους"-ήτοι
τους
φτωχούς-
τις
ίδιες δολοφονικές τακτικές
που
ο Αμερικανικός στρατός εφήρμοζε και εφαρμόζει απέναντι
σε
"τρομοκράτες" σε λ.χ. Αφγανιστάν και Ιράκ επιβεβαιώνοντας
έτσι
την(γνωστή μας) ρήση του Μαρξ για το ότι "ένας λαός
που
καταπιέζει άλλους"(χωρίς εισαγωγικά)"δεν μπορεί
να
είναι ο ίδιος ελεύθερος".
2)Η
(συγκριτικά) λιγότερη λύσσα των από πάνω την δεκαετία
του
1960 φυσικά είχε να κάνει όχι με τις ανύπαρκτες "αρετές" τους
αλλά
με το ότι η αγορά εργασίας,τόσο στο "εσωτερικό" των Η.Π.Α.
όσο
και διεθνώς, ήταν πολύ πιο "στενή" και άρα(χωρίς εισαγωγικά)
το
εργατικό κίνημα ήταν αντικειμενικά πολύ πιο ισχυρό εξασφαλίζοντας
έτσι
μία κοινωνική ομπρέλλα προστασίας για τα "κινήματα"
η
οποία επέτρεψε σε αυτά να έχουν τις οριακές "επιτυχίες" που είχαν.
3)Να
μην ξεχνάμε πως ο "λατρευτός" Ομπάμα έχει "ήδη" προχωρήσει
στην
"επίσημη" έξω|δικαστική δολοφονία Αμερικανών "πολιτών"
ως
μέρος του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας".
4)Όπου,
στα "δρώμενα" στην Ουκρανία μετά το νικηφόρο πραξικόπημα
των
"χρωματιστών" φιλελευθερό|Ναζί του "Ευρώ|Μαϊντάν" στο Κίεβο
που
προώθησαν η "πολιτισμένη" Ε.Ε. και οι "ήπια ιμπεριαλιστικές" Η.Π.Α.
ενώ
στην "εφαρμογή" της διαβόητης "νέας συμφωνίας για εκεχειρία"
στα
Ανατολικά,οι ένοπλοι της χούντας του Κιέβου σφυροκόπησαν
με
το πυροβολικό τους προάστιο του Ντονέτσκ
(Βλέπε
το άρθρο του "Novorossia Today",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Donetsk,the Kievskiy distrit was shelled by the Armoured Forces of Ukraine"),
στο
Κίεβο,η αστυνομία του αδύναμου "Ουκρανικού" αστικού κράτους άρχισε
να
συλλαμβάνει ανθρακωρύχους που συμμετείχαν στις(γνωστές
μας)
διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των "αρχών"
(Βλέπε
το άρθρο του "Itar-Tass",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Ukraine police begin arrests of miners protesting in capital").Κατά
τα
λοιπά,αυτονόητα,στο Νταγκεστάν του εθνικά καταπιεσμένου Καυκάσου,
η
αστυνομία του "ισχυρού Ρωσικού" καπιταλιστικού κράτους σκότωσε
σε
ανταλλαγή πυρών 1 επικεφαλής των "φανατικών"
(Βλέπε
το άρθρο του "Itar-Tass",στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
"Leader of gang operating in Dagestan liquidated").
