Νότια Αφρική-Πολιτικό ερώτημα
Στην εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη
πολιτική περίοδο «πολιτικής ενότητας» με τον ρεφορμισμό:
Στην
«δημοκρατική μεταβατική»
Νότια Αφρική
«…Βίαιες συγκρούσεις μεταξύ αστυνομικών…»-του αστικού κράτους-
«…και…»-
«αυθόρμητων»-
«…διαδηλωτών που διαμαρτύρονται για τη συγχώνευση…δήμων…»-
καθόλου «εκπληκτικά» και «εκεί»-«…είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο
τουλάχιστον ενός διαδηλωτή και τον τραυματισμό πολλών άλλων…».
(Βλέπε
Σταλινικό ρεφορμιστικό «Ριζοσπάστη» της 23ης Ιανουαρίου,
στο
Διαδίκτυο).
Με
τα παραπάνω αξιοσημείωτα κατά νου στην «χώρα μας»-
και
υπερήφανο μέλος
της
Νέο-Μεσαιωνικής Αυτοκρατορικής «πολιτισμένης Ευρώπης»-
έχει
προκύψει το πολιτικό ερώτημα του κατά πόσον το 3κομματικό τέρας
φτιάχνει ένα «μετεμφυλιακό κράτος».
Αφού
ανά/διατυπώσουμε το ερώτημα-
καθώς
πρόκειται για απατηλή ορολογία των ρεφορμιστών που υπονοούν(όπως και με τον όρο «κράτος της Δεξιάς» ή/και το «βαθύ κράτος») ότι το «κανονικό» καπιταλιστικό κράτος(που θέλουν να διαχειριστούν «δημοκρατικά») δεν έχει τάχα σχέση με αυτές τις υποτίθεται «ιστορικές παρεκτροπές»-
στο
κατά πόσο το 3κομματικό τέρας φτιάχνει ένα «μετεμφυλιακό πολιτικό καθεστώς»
να πούμε ότι η απάντηση είναι πως
όχι
διότι πρώτα και κύρια ο εμφύλιος δεν έχει «ακόμα» γίνει
οπότε
και δεν μπορεί να κάνει καμία αντιδραστική κυβέρνηση-όσο «βούληση» και αν έχει-πριν
τα όσα μπορούν να γίνουν μόνο μετά και με την προϋπόθεση ότι θα έχει νικήσει στον πόλεμο.
Τα
παραπάνω δεν είναι απλώς μία αυτονόητη ταυτολογία.
Λ.χ.
στην Ελλάδα μετεμφυλιακά η «σταθερότητα» του κοινωνικού καθεστώτος(τουλάχιστον
αν μιλάμε για την δεκαετία του 1950) δεν βασιζόταν στον ρεφορμισμό(όπως σήμερα)-
διότι είτε ήταν στην παρανομία/φυλακή/εξορία ή «νόμιμος» αλλά σε εντελώς υποτελή θέση-
ούτε στην
συνδικαλιστική γραφειοκρατία(όπως σήμερα)-καθώς ήταν είτε υπανάπτυκτη είτε και παντελώς ανύπαρκτη με τα περισσότερα συνδικάτα να βρίσκονται στα χέρια διορισμένων εγκάθετων της Ασφάλειας.
Αντίστροφα
η «κοινωνική σταθερότητα» βασιζόταν (πέραν της πελώριας καταστολής αυτονόητα)
στα πολιτικά προνόμια(πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και τα ανάλογα)
μίας μεγάλης μερίδας του «ντόπιου» πληθυσμού(απέναντι στον υπόλοιπο1 που τα στερούνταν) με τα συνεπακόλουθα ελάχιστα μεν(σε απόλυτους όρους) αλλά συγκριτικά (με όσους δεν τα απολάμβαναν)υπαρκτά υλικά οφέλη2 τα οποία την έδεναν με τα αφεντικά και το κράτος τους.
«Επιπλέον»
αυτή η υλική βάση τσιμενταριζόταν από τα «πολιτικά πάθη» που προέκυπταν από
το γεγονός των σκοτωμών στην διάρκεια των μαχών.
Θα
μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα αλλά νομίζουμε ότι το επιχείρημα είναι σαφές.
Ένα
τέτοιο «τοπίο» δεν φτιάχνεται ούτε επειδή οι θυσιαστές και οι πληρωμένοι
κονδυλοφόροι τους αρχίζουν να τσιρίζουν άναρθρα ούτε επειδή γίνονται κάποια
(«πραγματικά» ή μη) «τρομοκρατικά χτυπήματα».
Για
να το πούμε διαφορετικά ούτε καν επί «2ης Ελληνικής Δημοκρατίας» με το Ιδιώνυμο
και τα λοιπά γνωστά κατάφεραν οι Φιλελεύθεροι και το Λαϊκό Κόμμα-που δεν μπορεί
κανείς να αμφισβητήσει την «βούληση» τους-να φτιάξουν ένα τέτοιο «σκηνικό».
Άρα
(χωρίς εισαγωγικά) δεν υπάρχει θέμα ότι θα γίνει κάτι τέτοιο τώρα.
Προς
αποφυγή «παρανοήσεων» αυτό δεν σημαίνει ότι το υπάρχον πολιτικό «κλίμα» είναι τάχα
«καλό» ή ότι δεν έχει αρχίσει να γίνεται ασφυκτικό
αλλά
αυτό συμβαίνει διότι έχουμε-υπό συνθήκες ακραίας ταξικής πόλωσης-έναν
ασταμάτητο μονόλογο από τα πάνω που μένει παντελώς αναπάντητος
πολιτικά(με την Μαρξιστική έννοια) σε όλα τα επίπεδα(από αυτό της «βίας»
έως αυτό του «πολιτισμένου/ης Ευρώ/Ε.Ε.» και τα λοιπά γνωστά) και
ως τέτοιος γίνεται παντελώς ανεξέλεγκτος.
Από
την στιγμή που δίνονται δικαιώματα είναι προφανές ότι ο εχθρός θα τα
εκμεταλλευτεί όσο μπορεί.
Εάν
στα παρακάτω προσθέσουμε το κάθισμα του κινήματος λόγω των απανωτών ηττών-
χωρίς καμία αντικειμενική βάση-μέσα στο τέλειο στρατηγικό κενό γίνεται προφανές
το γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε και δεν χρειάζεται η αναζήτηση «ερμηνειών» που στην πραγματικότητα χρησιμεύουν ως «θεωρητικό» άλλοθι3
για «ακόμα πιο» πολλές υποχωρήσεις(από όσες ούτως ή άλλως γίνονται).
Έτσι
γίνονται αυτά τα πράγματα στην «εποχή μας»4
όπου:
Απουσιάζει πλήρως ο συνειδητός παράγοντας ο οποίος να
οδηγήσει την «πηγαία» κίνηση των μαζών με «διαρκή» βήματα
στην
«βίαιη» σοσιαλιστική επανάσταση
και την
επιβολή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Κατά
συνέπεια αυτό που χρειάζεται «εκεί» και «εδώ»
και
οπουδήποτε αλλού
είναι η
απόρριψη
όλων των άπειρων λάθος λύσεων
και η
υιοθέτηση
της
σωστής λύσης.
Η οποία είναι το άπλωμα της «διαρκούς» και «βίαιης»
επαναστατικής πολιτικής στις μάζες.
Αυτό εξασφαλίζεται μόνο με την οικοδόμηση ενός
πραγματικού μαζικού Επαναστατικού Μαρξιστικού
ρεύματος.
Για να προκύψει κάτι τέτοιο χρειάζεται η κατάλυση
των εμποδίων που θέτει η «πολιτική ενότητα» και
«μονιμότερη πολιτική συσπείρωση» με τον ρεφορμισμό
που διάφοροι «πολύ ριζοσπάστες» ή/και «αντικαπιταλιστές»
προωθούν διεθνώς και στην Ελλάδα-όπως λ.χ.
η εξαιρετικά δυσάρεστη και απολύτως απαράδεκτη ηγεσία της ΔΕΑ.
Σημειώσεις:
1)Επίσης
«ντόπιο».
2)Σε
συνθήκες όπου
ενώ στην «χώρα» υπήρχε φυσικά πελώρια φτώχεια
η
παγκόσμια οικονομία είχε αρχίσει να «ανθεί»(στις πλάτες των εργατών)
μετά την τρομακτική καταστροφή κεφαλαίου του Δεύτερου Παγκόσμιου
Πολέμου.
3)Οι
«συγκεκριμένοι» ρεφορμιστές που έχουν λανσάρει αυτή την
«θεωρία» έχουν «ξεχάσει» πως «ήδη» έχει γίνει μία πολιτική
αλλαγή(με τα θυσιαστικά «Μνημόνια» και το «πολιτισμένο Ευρωπαϊκό»
κοινωνικό τερατούργημα) και πως τα όσα συμβαίνουν είναι και θα είναι
τυπικά
της «επίσημης» πολιτικής ζωής
της
«4ης Ελληνικής Δημοκρατίας»
(για
την οποία λέγαμε στην παλιά μας ιστοσελίδα)
όσο
διάστημα αυτή αντέξει.
4)Όπου
«…Ο στρατός των…»-«προοδευτικών πλέον»-«…Η.Π.Α.
έχει αρχίσει την αερομεταφορά…»-«πολιτισμένων» και «άλλος
αέρας»-«…Γάλλων στρατιωτών και του εξοπλισμού τους στο
Μαλί για να υποστηρίξουν την επιχείρηση τους ενάντια σε Ισλαμιστές
φανατικούς…»-και-«…5 Αμερικανικές πτήσεις έχουν ήδη προσγειωθεί
στην πρωτεύουσα Μπαμάκο…».
(Βλέπε
το άρθρο του BBC,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
«Mali
Επίσης
«…Ένας μικρός…»-«μικρός» δηλαδή-«…αριθμός στρατιωτών από
τις Ειδικές Δυνάμεις της…»-«πολιτισμένης»-«…Βρετανίας βρίσκεται
ήδη επί του εδάφους στο Μαλί…»-οι οποίοι-«…Είναι μέρος μίας
ομάδας από στρατιωτικούς και ανθρώπους του ΜΙ6 που προσφέρουν
υποστήριξη στους Γάλλους διοικητές…».
«…Το
Ηνωμένο Βασίλειο προετοιμάζεται να απαντήσει σε μία Γαλλική
έκκληση για επιπλέον βοήθεια με αναγνωριστικά αεροπλάνα,
τα οποία αναμένεται να περιλαμβάνουν τα…«Sentinels»,
που χρησιμοποιήθηκαν στην εκστρατεία…»-κατάκτησης της-
«…Λιβύης…».
(Βλέπε
το άρθρο της «Guardian»,στο Διαδίκτυο,
με τίτλο
«UK special forces active in Mali
